Lezersrecensie
Niet zo vrolijke vrolijke verhalen
De verhalen in Vijf vrolijke verhalen van Adriaan van Dis zijn niet echt vrolijk te noem. Het terugkerende thema is oorlog, maar dit is veelal terloops. Van een vader en een mevrouw met oorlogstrauma, omgang met vluchtelingen tot een dorp dat ontstaat en opbloeit na de oorlog. Niet echt een vrolijk onderwerp, en voor de vrolijke noot moet je dan goed tussen de regels door lezen. Misschien moet je vrolijk dan ook ironisch lezen? Ik weet niet of dat het echt recht doet, maar ik heb geen beter antwoord.
Drie van de vijf verhalen zijn erg kort en lezen daarom ook snel weg. Met name het laatste verhaal is wat langer en bestaat zelfs uit meerdere ‘hoofdstukjes’. Dit verhaal, de rat van Arras, sprak mij persoonlijk het meest aan. Hoewel het mij wat ver gezocht lijkt dat je je zo laat meeslepen door een vreemde voor een verhaal (ik ben geen journalist, misschien snap ik het daarom niet?), levert het wel een interessant avontuur op.
Het tweede verhaal dat mij het meest bijgebleven is, is gutmensch, over een stel dat naar een rustig dorp is verhuisd. Daar komt op een dag een opvang voor vluchtelingen. Ze besluiten, goed bedoeld, een diner te organiseren voor twee asielzoekers en dat loopt helemaal anders dan voorzien. Het is een verhaal wat bijblijft, omdat de situatie en vooroordelen ontzettend tenenkrommend zijn en het zet aan het denken.
Op z’n tijd korte verhalen lezen is leuk en bevredigend en als je op zoek bent naar een bundel met korte verhalen dan is Vijf vrolijke verhalen zeker een aanrader (maar verwacht geen écht vrolijke verhalen!). De onderwerpen zijn zwaar, maar ze worden niet zwaar gebracht.
Drie van de vijf verhalen zijn erg kort en lezen daarom ook snel weg. Met name het laatste verhaal is wat langer en bestaat zelfs uit meerdere ‘hoofdstukjes’. Dit verhaal, de rat van Arras, sprak mij persoonlijk het meest aan. Hoewel het mij wat ver gezocht lijkt dat je je zo laat meeslepen door een vreemde voor een verhaal (ik ben geen journalist, misschien snap ik het daarom niet?), levert het wel een interessant avontuur op.
Het tweede verhaal dat mij het meest bijgebleven is, is gutmensch, over een stel dat naar een rustig dorp is verhuisd. Daar komt op een dag een opvang voor vluchtelingen. Ze besluiten, goed bedoeld, een diner te organiseren voor twee asielzoekers en dat loopt helemaal anders dan voorzien. Het is een verhaal wat bijblijft, omdat de situatie en vooroordelen ontzettend tenenkrommend zijn en het zet aan het denken.
Op z’n tijd korte verhalen lezen is leuk en bevredigend en als je op zoek bent naar een bundel met korte verhalen dan is Vijf vrolijke verhalen zeker een aanrader (maar verwacht geen écht vrolijke verhalen!). De onderwerpen zijn zwaar, maar ze worden niet zwaar gebracht.
1
Reageer op deze recensie