Lezersrecensie
Waanzin
De premisse van waanzin leek mij in eerste instantie vergezocht en ongeloofwaardig. Maar dat maakte juist nieuwsgierig: hoe ver kan het gaan zonder dat het onleesbaar wordt? En het antwoord is: ver. Op geen enkel punt wou ik het boek wegleggen met het idee dat het me te ver ging om in mee te gaan.
Pearson Converse is niet op haar mondje gevallen en wars van alle soorten dogma’s. Haar twee oudste kinderen zijn ontzettend slim, maar in het alternatieve VS van het boek is dat problematisch. Er bestaat namelijk niet meer zo iets als slimmer of dommer, iedereen is gelijk als het gaat om mentale capaciteiten.
De gevolgen? Foute antwoorden bestaan niet, slechts andere. Als je geen fouten meer kan maken, hoef je ook niet getoetst te worden. Zonder toetsen ben je eigenlijk verzekerd van een diploma, je hoeft alleen maar op te dagen. Iedereen kan dokter, chemicus, bouwkundige of wat dan ook worden zonder aan te hoeven tonen dat ze het kunnen. Immers, iedereen kan het want iedereen is gelijk.
De gevolgen van dit beleid kun je op je vingers uittellen, en dat je voelt aankomen waar het mis gaat zorgt voor een ongemak bij de lezer. Pearson is geen super sympathiek hoofdpersonage, maar je waardeert haar standvastigheid en moed om tegen de stroom in te gaan. Ze doet wel pogingen om mee te gaan met het beleid uit bezorgdheid om het welzijn van haar gezin, maar uiteindelijk moet de bom toch ontploffen.
Waanzin is een satire en zoekt daarom de grenzen op van het geloofwaardige op een humoristische manier. Het steekt de draak met woke cultuur door gelijkwaardigheid van iedereen in het absurde te trekken. Opvallend is ook dat een deel van de ontwikkelingen in het hoofdstuk van de huidige tijd daadwerkelijk gaande is. Hoe absurd is het dat Donald Trump president van de VS is geworden? Je moet wel gelijkwaardigheid van iedereen op mentale capaciteit nastreven wil je iemand tot president benoemen die zo s-woord is….
Pearson Converse is niet op haar mondje gevallen en wars van alle soorten dogma’s. Haar twee oudste kinderen zijn ontzettend slim, maar in het alternatieve VS van het boek is dat problematisch. Er bestaat namelijk niet meer zo iets als slimmer of dommer, iedereen is gelijk als het gaat om mentale capaciteiten.
De gevolgen? Foute antwoorden bestaan niet, slechts andere. Als je geen fouten meer kan maken, hoef je ook niet getoetst te worden. Zonder toetsen ben je eigenlijk verzekerd van een diploma, je hoeft alleen maar op te dagen. Iedereen kan dokter, chemicus, bouwkundige of wat dan ook worden zonder aan te hoeven tonen dat ze het kunnen. Immers, iedereen kan het want iedereen is gelijk.
De gevolgen van dit beleid kun je op je vingers uittellen, en dat je voelt aankomen waar het mis gaat zorgt voor een ongemak bij de lezer. Pearson is geen super sympathiek hoofdpersonage, maar je waardeert haar standvastigheid en moed om tegen de stroom in te gaan. Ze doet wel pogingen om mee te gaan met het beleid uit bezorgdheid om het welzijn van haar gezin, maar uiteindelijk moet de bom toch ontploffen.
Waanzin is een satire en zoekt daarom de grenzen op van het geloofwaardige op een humoristische manier. Het steekt de draak met woke cultuur door gelijkwaardigheid van iedereen in het absurde te trekken. Opvallend is ook dat een deel van de ontwikkelingen in het hoofdstuk van de huidige tijd daadwerkelijk gaande is. Hoe absurd is het dat Donald Trump president van de VS is geworden? Je moet wel gelijkwaardigheid van iedereen op mentale capaciteit nastreven wil je iemand tot president benoemen die zo s-woord is….
3
Reageer op deze recensie