De Ripper connectie

Recensie van:
De Ripper Connectie
Nederland, 1889 Er vindt een aantal gruwelijke moorden plaats. Is Jack the Ripper naar Amsterdam gekomen?
Deel 3 in de Katz & De Morsain serie.
Deel 1: De Parijse Connectie
Een internationale handelsroute in vrouwen en meisjes. Loverboys slaan toe. Dit is Nederland. In 1889. Een journaliste en een rechercheur strijden tegen vrouwenhandel.
De link naar mijn 5 sterren recensie:
https://www.hebban.nl/recensie/boekenpearls76-over-de-parijse-connectie
Deel 2: De Russische Connectie
Rusland probeert Europa te ontwrichten. De politie raakt in opspraak. Dit is Nederland in 1889.
De link naar mijn 4 sterren recensie:
https://www.hebban.nl/recensie/boekenpearls76-over-de-russische-connectie
Auteur: Gerrit Barendrecht
Gerrit Barendrecht is schrijver en televisieregisseur. Hij is schrijver van de avonturenroman De reis van de Gazelle. De Parijse connectie is de eerste Nederlandse thriller die zich afspeelt in negentiendeeeuws Amsterdam. De Russische connectie is het vervolg op De Parijse connectie.
Genre: thriller
Uitgever: LS Amsterdam
Wijze van lezen: recensie-exemplaar ontvangen van LS Amsterdam in ruil voor mijn recensie.
Het verhaal:
December 1889. Een prostituee wordt gevonden, hevig toegetakeld op een manier die
onmiskenbaar het gruwelijke werk is van Jack the Ripper. Alleen ligt het slachtoffer niet in de straten van Londen, maar in een steeg in Amsterdam. Heeft de schrik van Whitechapel zijn werkterrein verlegd naar onze hoofdstad? Alles wijst die kant op wanneer het bloed blijft vloeien. Dan wordt duidelijk dat de moordenaar zich op één persoon in het bijzonder richt…Nog nooit was de inzet zo hoog en zo persoonlijk voor journalist Ida de Morsain en inspecteur Julius Katz. En hun tegenstander was nog nooit zo ongrijpbaar, zo wreed en zo berucht.
Mooie tekst:
‘Jack the Ripper believed the homicides were justified and he was only removing perishable items. Who were like garbage.’
Laatste zinnen van het FBI-profiel van Jack the Ripper,
opgesteld in 1988 door supervising special agent
John. E. Douglas.
Quote:
Het gezelschap is verdwenen. Niemand te zien. Niets dan nevels. Zo ver weg kunnen ze toch nog niet zijn? Nog een hoek, een doorgang, een poortje. Angstig geworden kijkt ze niet waar ze loopt. Ze struikelt en valt. Hijgend, haar hart racend, staat ze weer op en tuurt in het duister. Niets. Ze luistert ingespannen naar stemmen of voetstappen van de groep. Ook niets. En ze heeft geen idee waar ze is. Ze is niet eens verdwaald, want dat zou impliceren dat ze eerder wel wist waar ze was. Ze kent de buurt niet, weet niet welke kant ze op moet. Ze tast letterlijk en figuurlijk in het duister. Het enige dat ze kan doen, hoezeer Jeffries ook heeft gewaarschuwd afstand te houden, is iemand de weg vragen.
Ze begint weer te lopen. Het is zo donker dat ze haar eigen voeten niet kan zien. Haar jurk is door de aanhoudend neerdalende roet zo smerig dat ze in de omgeving op moet gaan. Toch voelt ze zich niet onzichtbaar, integendeel. Ze voelt zich uitgelicht, kwetsbaar, naakt. Zweet prikt op haar huid. Hé? In het donker meent ze iemand met een hoed te zien, in een wijk vol petten. Een lid van de slumming party?
‘Sir!’ roept ze.
Maar er komt geen antwoord, en nu is ze niet meer zeker van wat ze heeft gezien.
‘Sir!’
Heeft ze zich vergist? Daar, waar ze de hoed zag, is nu niets meer dan schaduw. Toch dacht ze echt…
Ze voelt zijn aanwezigheid nog zonder hem te zien. Een sensatie, een minieme werveling in de mist. Abrupt draait ze zich om. En dan is hij al vlakbij. Een silhouet in een antracietgrijze wereld. Hij heft zijn arm. Uit zijn hand steekt een lang lemmet. Ida haalt uit met de politieknuppel en raakt hem midden in zijn gezicht. Het mes klettert op de keien. En weg is hij. Verdwenen in de schaduwen, even geruisloos als hij is verschenen. Geen kreet van pijn, niets. Ze heeft hem niet eens goed kunnen zien. Verstijfd en overdonderd door haar eigen daad blijft ze staan. Ze heeft in een reflex gehandeld. Nu pas begint het tot haar door te dringen wat er is gebeurd.
‘Miss! Miss!’
Hijgend verschijnt het voltallige gezelschap.
‘Ik heb u nog zogezegd bij de groep te…’ begint Backert, maar dan stokt hij. Ida is zich bewust van het tafereel dat ze op moet leveren in het licht van de lantaarns. Het mes op de keien. Haar trillende benen en bleke gezicht. ‘Fuck,’ zegt Jeffries.
Mijn leesbeleving:
Een aantal jaren terug mocht ik het boek De Russische Connectie lezen. Gelijk toen ik begon te lezen had ik het gevoel dat ik me in het boek bevond. Zo haarscherp en beeldend geschreven. Vervolgens las ik De Parijse Connectie. Ja ik weet het de omgekeerde volgorde. Maar door deel een ook te lezen kreeg ik de kans om Julius Katz en Ida de Morsain nog beter te leren kennen. Hoe de vonk oversloeg tussen die politieagent en die journaliste. Een politieagent met een harde kern maar een blanke pit. Getekend door zijn diensttijd in Atjeh. Een journaliste die alle etiquette voor keurige dames aan haar laars lapte en toch journaliste werd, rook en dronk en zich in een mannenwereld prima staande hield. Toen ik de Ripper connectie mocht lezen en recenseren kon ik niet wachten om terug te keren naar de tijd van 1889.
Ik ging er blanco in want ik kende de geschiedenis van Jack de Ripper niet tot in detail. Toch kwam de sfeer gelijk tot leven toen ik met lezen begon: de grimmigheid, het macabere en het onheilsspellende kwam weer tot leven.
Alsof ik met de personages mee liep. Teruggeworpen in de tijd. Als Ida de Morsain ten tonele verschijnt voelde dat voor mij als een ontmoeting met een verloren gewaande vriendin. Ik kon Ida haar onrust maar ook haar professionele journalisten mentaliteit voelen. Haarscherpe en beeldende schrijfstijl. Filmisch bijna.
Als Jack de Ripper dan uit de duisternis tevoorschijn komt dan voel ik geen angst. Slechts weerzin en een gevoel van misplaatst mededogen. Het vanuit diverse perspectieven vertelde verhaal is sterk gedaan. Het verhaal wisselt zich af tussen Ida de Morsain, Julius Katz en Jack de Ripper.
Ida en Julius vechten tegen hun eigen demonen uit het verleden. Ida tegen het keurslijf waarin haar ouders haar willen proppen, het opgeven van de relatie met Katz. Katz zijn strijd gaat ongelooflijk diep, is inktzwart, hallucinaties en levensechte flashbacks spelen hoogtij, proefkonijn zijn in een wereld van psycho farmica die nog maar in de kinderschoenen staan, een psychiater die mentaal zijn intrek heeft genomen in de verre toekomst met alle gevolgen van dien in het heden.
De weerzinwekkende tragiek van het leven van psychische patiënten in 1889 ging me door merg en been. Ik ben dankbaar dat dat nu grotendeels verbeterd is. Ondanks dat ik een kijkje kreeg in het hoofd van Jack de Ripper bleef hij ongrijpbaar voor mij. Hij snelde koortsachtig voort om zijn ultieme wraak te plegen. Ongrijpbaar, onaantastbaar, hij voelde zich eenzaam en verlaten maar genoot op een krankzinnige manier van alle aandacht en commotie. Zijn daden vond ik vrij klinisch beschreven; niet eng of horror achtig maar dat zal ook te maken hebben met mijn tomeloze fascinatie voor chirurgie en pathologie.
De spanning zit meer in het opjagen en het je opgejaagd voelen, het willen insluiten en het ingesloten worden en zijn, tumult en onrust onder de bevolking gewelddadig neer te slaan voor hernieuwde rust en veiligheid. Verder toont het me sterke persoonlijkheden met een wils- en daadkracht die van staal lijken te zijn.
Ook fascineerden mij de diverse facetten van het leven van alledag in 1889: hoe ging het eraan toe op de redactie van een nieuwsblad, de politie, een apotheek, hoever waren ze met het schetsen van een psychologisch profiel van een dader?, hoe ging het opsporen van een dader? En hoe vertaal je dat naar het leven wat wij nu leidden. Ik denk dat in 1889 van al deze alledaagse of professies de basis werd gelegd. Veel zie je nu in doorontwikkelde vorm terug.
Het verhaal volgt in het spoor van de dader. Soms wilde ik ze tot snelheid aansporen omdat ik als lezer het naderende onheil al voorzag. Niet dat het voorspelbaar wordt. Want op een gegeven moment worden na lang in het duister tasten spijkers met koppen geslagen. Ida vond ik vaak op het randje. Niet dat ik bang ben aangelegd maar ik vond het verstandiger als zij voor haar eigen veiligheid koos en niet voor eigen rechter speelde. Tegelijkertijd maakt dat het verhaal ook boeiender. Ook Katz is in hoge mate een man die het risico niet schuwt. Toch probeert hij wel continu “zijn meisje” Ida te beschermen.
Na een spannende finale waarbij ik bijna dacht dit loopt fataal af kwam er toch na diverse hobbels, licht aan het einde van de tunnel. Het recht zegeviert en de liefde viert hoogtij met een verbintenis voor het leven.
Bedankt Ls Amsterdam voor het recensie-exemplaar.
Gerrit Barendrecht bedankt voor het fantastische duo Katz & de Morsain. Misschien dat ze nogmaals terugkeren. En anders lees ik graag andere boeken van jou.
Mijn mening:
Ik geef 4 sterren.
Ik las ook de serie blogs die Gerrit Barendrecht schreef tijdens zijn schrijfproces van De Ripper Connectie op www.thrillzone.nl en wat me daar zo aansprak is hoe hij door woorden Julius Katz en Ida de Morsain tot leven wekt. Je ziet die twee mensen dan gewoon in levenden lijve voor je. Magisch. En hoe Gerrit in de huid en het hoofd van Jack de Ripper kruipt. Geniaal. Ook zijn uitvoerige research waardeer ik. Dat maakt het zoveel geloofwaardiger. Na drie boeken met Julius Katz en Ida de Morsain kan ik met recht zeggen dat de tijd waarin de boeken spelen uniek is. Maar ook leerzaam. Ik ben en blijf fan van de schrijfstijl van Gerrit Barendrecht.
Ik raad iedereen aan om deze trilogie te lezen. Of los of in volgorde.