Het raadsel Wandor

Recensie van:
Het raadsel Wandor
De andere waarheid
Deel 1
Auteur :
Marlies Vaz Nunes:
Marlies Vaz Nunes (1953) is jarenlang werkzaam geweest als bioloog in Griekenland, Schotland, Engeland en Duitsland en woont sinds 2004 weer in Amsterdam. Als tiener schreef ze verhalen tot school en de universiteit te veel tijd vergden. In de jaren 90 begon ze vanuit Engeland weer te schrijven. Intussen heeft ze enkele boeken gepubliceerd.
Wijze van lezen:
Recensie-exemplaar ontvangen van uitgeverij Sam Northerlake in ruil voor mijn recensie en deelname aan FB Boekentoer o.l.v. Attie Dotinga
Uitgeverij: Sam Northerlake
Genre: YA Fantasy
Cover en flaptekst:
Een donkerbruine tafel met daarop een mes. Eromheen ligt bloed. Van wie is het mes en wat is er gebeurd?
Dit tafereel maakt mij nieuwsgierig naar dit verhaal.
De flaptekst is mysterieus en indrukwekkend.
De auteurs informatie en foto is een waardevolle toevoeging.
Het verhaal:
Onna woont samen met haar ouders, broer en opa in een herberg in het dorp Pellona. Midden in de winter komt de zestienjarige Wandor op haar pad. Hij is zwaargewond, lijdt aan geheugenverlies en wordt, nadat hij door de dokter is behandeld, in de herberg ondergebracht om te herstellen.
Onna vindt hem intrigerend en krijgt steeds sterker het vermoeden dat hij zijn geheugen helemaal niet kwijt is, maar doet alsof. Waarom? Heeft hij een geheim? Als de priester en de dorpschef een ongewone interesse in hem tonen, vermoedt ze dat zijn geheim hem in gevaar kan brengen. Om hem te kunnen helpen probeert ze achter dat geheim te komen.
Mijn leesbeleving:
Het verhaal begint gelijk heftig. De redenen daarvoor worden gelijk duidelijk. Niet alleen pijn van verdriet maar ook pijn van een diepe wond benam me de adem. De vrieskou voelde ik in mijn longen. Ook een gejaagd gevoel van het is hier niet veilig dus vluchten. Weg van eventueel gevaar, zoeken naar hulp om te overleven.
Dit komt omdat het verhaal beeldend is geschreven. Je beleeft het met al je zintuigen. Je ziet, hoort, ruikt en proeft alles. Ik was overal bij. Het leven in het stadje Pellona leerde ik kennen aan de hand van het beschrijven van de bewoners, de leefomstandigheden strak ingekaderd door het geloof, de broederschap en de werkzaamheden van alledag.
De sinistere ondertoon van het die niet in het voorgevormde keurslijf lopen van geloof, devotie aan de Goden, trouw aan de Broederschap. Andersdenkenden die niet getolereerd worden. Een priester die met harde hand regeert en zelf voor God speelt en bepaald wie mag leven en wie niet. Dit vond ik beklemmend, ik ben van mening dat geloven prima is zolang het maar met plezier is. Niet dit verplichte georkestreerde leven.
Ieder mens is gelijk en zijn of haar levensvisie, overtuiging, geloof, cultuur en afkomst moet vrij zijn. De personages zijn prima uitgewerkt. Ze gingen continu de dialoog met elkaar aan. Oppervlakkig of diepgaand. Ook maken ze een ontwikkeling door. Van zwak en kwetsbaar naar sterk en vol vuur en vertrouwen over het te volgen pad naar hereniging en het vervullen van gedane beloften. Geholpen door een ijzersterke en liefdevolle persoon. Een persoon die de mens ziet en niet de levensovertuiging of de afkomst.
Van de ene hield ik meer dan de andere. Sommige hield ik op afstand en vertrouwde ik niet. Ik vond het verdrietig, kortzichtig, hartverscheurend en oneerlijk hoe een gemeenschap een vreemdeling met open armen ontvangt maar tegelijkertijd stiekem zijn gangen nagaat.
Want hij zou eens een vlek op hun blazoen kunnen zijn. Een bedreiging. Deze angst komt voort uit het niet hebben van kennis, over een opgelegd en geïndoctrineerd geloof in de enige God en weg naar verheerlijking. Ik vond het interessant en verademend dat er ook mensen anders durfden te denken al was het in het diepste geheim.
Als na goede zorgen genezing volgt en herstel in zicht is lijkt het leven voort te kabbelen zoals het altijd deed. Niets is minder waar want in het verborgene schuilt het gevaar. Die spanning wordt secuur opgebouwd en vind een uitbarsting in de plot. Net wanneer je denkt dit gaat fout krijgt het verhaal een wending waardoor redding in zicht is. De plot geeft ruimte voor een vervolg.
Die maakte me gelijk nieuwsgierig naar deel 2 Juna’s geheim. Want het verhaal van Wandor is nog niet klaar.
Mijn mening:
Ik geef 4 sterren.
Een verhaal met een prima opbouw, het ontrafelen van een heftige gebeurtenis. De bescherming van geheugenverlies om te beschermen wat geheim moet blijven. Een gedetailleerde uitgewerkte cast aan personages. Het schetsen van een gemeenschap; trouw aan het geloof, het vereren van de Goden, in de pas lopen van De Broederschap. Een gedwongen keurslijf en gevaar voor hen die uit de pas lopen. Rigoureuze oplossingen die hartverscheurend en definitief zijn.
Naast alle avonturen, al dan niet opgedrongen levenswijze i.v.m. devotie aan godheden, leven volgens hun wetten en regels vertaald naar het dagelijks leven door monniken en priesters geeft dit verhaal een inkijk in het dagelijks leven van mensen die in harmonie en vanuit liefde met elkaar samen proberen te leven. Die hun beroep uitoefenen en hierin tevredenheid en passie vinden.
Maar waar ook achterdocht, roddel en achterklap, overheersen door voorbeelden te stellen die in je geheugen gegrift blijven staan. Kennismaking met de flora en fauna, de eet en drinkgewoonten zoals je die nog nooit ervoer. Intrigerend en leerzaam. Vriendschappen, liefde, passie, overtuiging en samenwerking op vele fronten. Nieuwsgierigheid maar ook behoedzaamheid naar elkaars leefwereld en komaf. Acceptatie of vanuit angst zoeken naar vergelding. Kortom leven in goede en slechte tijden.
Een beeldende schrijfstijl waardoor ik het gevoel had overal bij te zijn. Een verhaal dat je raakt, tot denken aanzet en dat je in zijn greep houdt tot de plot. Een plot die smeekt naar een vervolg.