Lezersrecensie
In Zwarte Zomer is niet alles wat het lijkt of toch wel?
Na ‘Brandoffer’ te hebben gelezen ben ik direct verder gegaan in deel twee ‘Zwarte zomer’. Ik moest gewoon weten hoe het nu verder zou gaan.
In ‘Zwarte zomer’ maak je kennis met nieuwe personages en ook met hun eigenaardigheden. Vooral de patholoog heeft indruk op mij gemaakt. Alhoewel ik Poe toch de meest kan waarderen. Hij is echt iemand die naar iedereen om kijkt. Ook naar de personen die door anderen worden genegeerd. Op die manier creëert en onderhoud hij zijn eigen connecties en weet hij precies bij wie hij moet zijn. Naast Poe en Tilly speelt ook Stefanie hun leidinggevende een grote rol. Ze zijn heel hecht met elkaar en staan achter elkaar wat er ook gebeurt. Die verbondenheid voel je als lezer en je voelt je onderdeel van hun team.
Een zaak uit het verleden die was opgelost is plotseling weer onder de aandacht. Het slachtoffer dat was vermoord door haar vader, staat ineens na 6 jaar in de bibliotheek. Zij kwam zich melden bij een meldpunt van de plaatselijke politie en heeft aangegeven dat zij al die jaren was ontvoerd. Dit is een slachtoffer uit één van de onderzoeken van Poe en hij heeft ervoor gezorgd dat de dader is veroordeeld.
Poe wordt verzocht om naar het bureau te komen en gezamenlijk met de rechercheur bekijken zij de beelden van het ‘levende’ slachtoffer. De grote vraag is hoe kan dit? Poe was ervan overtuigd dat hij de dader had, ondanks dat die altijd heeft aangegeven niet schuldig te zijn. De twijfels nemen toe en samen met Tilly gaat hij op onderzoek uit. Ze pakken het structureel aan en starten met het heronderzoeken van bewijs. Poe doet dit op zijn eigen manier net als Tilly. Doordat zij verschillende invalshoeken hebben, kun je soms worden verrast door wat er mogelijk is. Het is weer één en al spanning en plottwists die ik niet had zien aankomen.
Ik vind het fijn dat er veel achtergrondinformatie wordt gegeven in het verhaal. Soms heel technisch, daardoor krijg je een beter en realistischer beeld van een dergelijk onderzoek. De auteur heeft daar echt zijn best op gedaan en zijn eigen onderzoeken goed uitgevoerd. Natuurlijk wel met de hulp van zijn eigen contacten. Heel eerlijk na het lezen van deze serie zie ik in dat je overal en altijd bewijs achterlaat. De samenwerking en vriendschap tussen Poe en Tilly ontwikkelt zich en dat werkt voor hun onderzoek zeker mee.
Na het lezen van dit deel ben ik gauw gestart in het derde deel, ik vind deze serie serieus verslavend. Ik kan hem zeker aanraden om te gaan lezen als je van dit genre houdt. Het is niet echt een gruwelijke thriller, maar meer een soort van detective met wat gruwelijke details erin verwerkt.
In ‘Zwarte zomer’ maak je kennis met nieuwe personages en ook met hun eigenaardigheden. Vooral de patholoog heeft indruk op mij gemaakt. Alhoewel ik Poe toch de meest kan waarderen. Hij is echt iemand die naar iedereen om kijkt. Ook naar de personen die door anderen worden genegeerd. Op die manier creëert en onderhoud hij zijn eigen connecties en weet hij precies bij wie hij moet zijn. Naast Poe en Tilly speelt ook Stefanie hun leidinggevende een grote rol. Ze zijn heel hecht met elkaar en staan achter elkaar wat er ook gebeurt. Die verbondenheid voel je als lezer en je voelt je onderdeel van hun team.
Een zaak uit het verleden die was opgelost is plotseling weer onder de aandacht. Het slachtoffer dat was vermoord door haar vader, staat ineens na 6 jaar in de bibliotheek. Zij kwam zich melden bij een meldpunt van de plaatselijke politie en heeft aangegeven dat zij al die jaren was ontvoerd. Dit is een slachtoffer uit één van de onderzoeken van Poe en hij heeft ervoor gezorgd dat de dader is veroordeeld.
Poe wordt verzocht om naar het bureau te komen en gezamenlijk met de rechercheur bekijken zij de beelden van het ‘levende’ slachtoffer. De grote vraag is hoe kan dit? Poe was ervan overtuigd dat hij de dader had, ondanks dat die altijd heeft aangegeven niet schuldig te zijn. De twijfels nemen toe en samen met Tilly gaat hij op onderzoek uit. Ze pakken het structureel aan en starten met het heronderzoeken van bewijs. Poe doet dit op zijn eigen manier net als Tilly. Doordat zij verschillende invalshoeken hebben, kun je soms worden verrast door wat er mogelijk is. Het is weer één en al spanning en plottwists die ik niet had zien aankomen.
Ik vind het fijn dat er veel achtergrondinformatie wordt gegeven in het verhaal. Soms heel technisch, daardoor krijg je een beter en realistischer beeld van een dergelijk onderzoek. De auteur heeft daar echt zijn best op gedaan en zijn eigen onderzoeken goed uitgevoerd. Natuurlijk wel met de hulp van zijn eigen contacten. Heel eerlijk na het lezen van deze serie zie ik in dat je overal en altijd bewijs achterlaat. De samenwerking en vriendschap tussen Poe en Tilly ontwikkelt zich en dat werkt voor hun onderzoek zeker mee.
Na het lezen van dit deel ben ik gauw gestart in het derde deel, ik vind deze serie serieus verslavend. Ik kan hem zeker aanraden om te gaan lezen als je van dit genre houdt. Het is niet echt een gruwelijke thriller, maar meer een soort van detective met wat gruwelijke details erin verwerkt.
1
Reageer op deze recensie