Onstuimige chaos in De Onzichtbare Maalstroom

Zoals veel fantasy-series is De Onzichtbare Maalstroom nauwelijks samen te vatten daar waar het gaat om de actielijnen en de mogelijkheden die de verhaalwereld biedt. Er is sprake van een enorme informatiedichtheid. Hoe haal je als lezer in zo'n stortvloed van verhaalelementen de eventuele diepere lagen of metaforen naar boven? Deze serie deed me in elk geval weer eens beseffen dat de literaire analysetechnieken die we op de middelbare school hebben geleerd totaal niet nuttig zijn bij verhalen waarin de verhaalwereld een belangrijke drager van betekenis is. Verbeeldingsliteratuur werkt anders dan literair proza. Het zijn juist aspecten van de verhaalwereld die een fantasyschrijver de mogelijkheid bieden om iets te zeggen met een verhaal. De Onzichtbare Maalstroom vraagt om oplettend lezen, nadenken, laten bezinken, jezelf vragen stellen en gedeelten herlezen - en accepteren dat sommige kwartjes pas lange tijd na het lezen vallen. En dat zo'n 1.300 pagina's lang.

Voor een uitgebreide bespreking van de vierdelige serie, zie mijn Hebban-blog Onstuimige chaos in Jasper Polanes De Onzichtbare Maalstroom uit juli 2023: https://www.hebban.nl/blogs/onstuimige-chaos-in-jasper-polanes-de-onzichtbare-maalstroom.

In deze bespreking concludeer ik dat de serie iets zegt over onszelf en de wereld, over rolpatronen, neigingen en uitwassen. Kunnen we die oeroude Maalstroom, die ons tot in elke vezel van ons lijf vult en die ons maar machteloos blijft rondtollen, inderdaad stopzetten? Zijn er kansen om met elkaar tot oplossingen te komen? Kunnen we oorlogen en wreedheden een halt toe gaan roepen? Ik sluit af met een persoonlijke leesbeleving.