De hype waard ;-)

Films die nergens draaien is een bijzonder en ontroerend verhaal over de jonge Cato die worstelt met het verlies van haar moeder. Het verhaal is geschreven door de relatief onbekende auteur Yorick Goldewijk en kreeg online lovende kritieken. Het is zelfs genomineerd voor de prestigieuze nieuwe literatuurprijs De Boon! Dit maakte me toch wel erg nieuwsgierig, dus ik heb ik me laten meeslepen door de hype en ben het boek met hoge verwachtingen gaan lezen.

Heeft het die verwachtingen heeft waargemaakt? Grotendeels zeker! Ik las het boek binnen 24 uur uit en kon het echt met moeite wegleggen. Goldewijks schrijfstijl heeft iets rauws; het blijft aan je knagen, zet je aan het denken en dwingt je om verder en verder en verder te lezen. Ondanks dat er hier en daar wat clichématige elementen in het verhaal verwerkt zitten (zoals hoofdpersoon Cato, die een ietwat ‘gestoorde’ outsider is, en het tijdreizen zelf), zijn de setting, het plot en veel details waarmee het verhaal is aangekleed verrassend verfrissend. Daarnaast heeft Goldewijk vooral de sfeer heel goed weten te pakken. Het dringt door tot diep onder je huid en laat je het verhaal door Cato’s ogen van heel dichtbij meebeleven.

Goed, waar gaat het dan over? De jonge Cato is haar moeder verloren op de dag dat zij geboren werd. Sindsdien is haar vader niet veel meer dan een ‘lege huls’. Ze heeft nauwelijks contact met hem, ook al wonen ze in hetzelfde huis. Buurvrouw Cornelia komt iedere dag wel langs om het huis schoon te maken en zich met hun leven te bemoeien, maar Cato is haar liever kwijt dan rijk.

Op een dag vindt Cato een mysterieuze uitnodiging van een mysterieuze voorbijganger, ene mevrouw Kano. Het is een ticket voor de vervallen bioscoop, waar je films kunt zien die ‘nergens draaien’. Cato gaat op onderzoek uit en ontdekt al gauw dat deze bioscoop tot méér in staat is dan enkel het draaien van een leuke film. Samen met mevrouw Kano – die zo nu en dan uit het niets opduikt, maar ook zomaar ineens weer verdwenen kan zijn – staat Cato de bezoekers bij die vol verwachting in een dierbare herinnering uit het verleden duiken.

Uiteindelijk is het aan Cato om ook haar eigen verleden onder ogen te komen en daarmee te bepalen wat haar toekomst zal zijn. Films die nergens draaien is een verhaal met een scherp randje, maar met een treffende afloop die je als lezer niet ongeroerd zal laten (ik kon het in ieder geval tijdens die laatste hoofdstukken niet drooghouden!).

Met ontzettend veel plezier heb ik dit boek gelezen en hoewel ik niet zo’n fan ben van hypes, is dit boek de hype absoluut waard. Het voelt als een compleet boek, waarin alles zit wat je graag in een boek wilt zien: interessante personages, verhaallijnen waarover je je hersenen laat kraken (je wílt gewoon uitvogelen hoe al die mysterieuze lijntjes met elkaar verweven zijn!), een diepgaande boodschap, een ietwat onheilspellende, sfeervolle setting en natuurlijk ook een fijn einde. Zeker voor de doelgroep is dit een dikke aanrader, maar er zitten ook verwijzingen in die juist voor volwassen lezers interessant zijn (zoals Beggar So, de naam van Cato’s suffe konijn, en Bruce, de poster waar ze geregeld wat gedachten mee uitwisselt).

Hier en daar zaten er in de relatie tussen Cato en haar vader voor mij persoonlijk wat ongeloofwaardigheden, maar voor mijn leesplezier heeft dit niets uitgemaakt. Het is lang geleden dat ik zo snel door een verhaal ben geraasd. Ik kan alleen maar mijn ongelooflijke waardering uitspreken voor de auteur. Wat een heerlijk verhaal!