Schuldgevoelens en ernstige ziekte brengt twee jongeren bij elkaar

Schuldgevoelens en ernstige ziekte brengt twee jongeren bij elkaarIets meer dan een jaar moesten we wachten op het vervolg op Hitte van Lis Lucassen. Het was duidelijk dat we in het tweede deel, Razend, kennis zouden maken met Stef, een jongen die in Hitte in zijn bijrol overkwam als een flierefluiter. Toch verraste Stef op het einde van Hitte de lezers. Een ding was zeker: de fans waren benieuwd naar Stefs verhaal.

Als Stef terug is van het tropische eiland waar hij een tijdje verbleef, weet hij één ding zeker: er is niets veranderd ten opzichte van voor zijn vertrek. Zijn pa kijkt nog altijd niet naar hem om, zijn vrienden houden zich nog steeds bezig met straatraces en Luciën ligt nog steeds in het ziekenhuis. Toch is er iets veranderd. Als Stef thuiskomt, staat hij namelijk opeens oog in oog met de mooie Liv. Zij is tijdelijk in Stefs huis komen wonen en heeft als doel Stef te redden van een toekomst die niet zo gunstig voor hem uitpakt.

Teleurstelling is een woord dat veel in Stefs leven plaats heeft. Zijn moeder is op jonge leeftijd overleden en zijn vader hopt van vrouw naar vrouw. Steeds raakt Stef de mensen kwijt van wie hij houdt en zijn vader houdt hem voor dat dat zijn eigen schuld is. Stef raakt hierdoor teleurgesteld in zichzelf en komt zijn leven ‘razend’ door.

Maar de trip naar het tropische eiland heeft dingen in hem losgemaakt. Kan hij zo wel doorgaan? In eerste instantie denkt hij van wel. Vergeten is beter dan accepteren. Accepteren dat zijn vriend wellicht nooit meer beter wordt, doet pijn. Maar waarom doet het Stef zo’n pijn? En waarom sluit hij mede daardoor mensen buiten? De manier hoe Lucassen dit onderdeel van het verhaal vormgeeft, laat je enorm meeleven met Stef. De geladen dialogen, “dat ik je heb laten komen en dat ik je wil neuken, maakt nog niet dat we een relatie hebben”, en de gedachten die Stef heeft als hij bij Liv is, geven echt het gevoel dat je Stef leert kennen.

En Stef leren kennen, doe je onder andere door de rol van Liv. Ze woont met Stef in één huis en door het wisselende perspectief maak je dus al snel kennis met de positieve, maar vooral ook de negatieve eigenschappen van Stef. Door de ogen van Liv, die duidelijk een doel heeft, wordt Stef op een bepaalde manier vormgegeven. Als een jongen die getergd wordt door schuldgevoel.

Razend is een roman die je raakt. Door de prettige opbouw in het verhaal, waarin Lucassen je echt meesleurt in het verhaal, en de toegevoegde flashbacks, ga je steeds meer met Stef meeleven. Aan het einde zijn er dan ook twee momenten waarop emotionele lezers een traantje zullen wegpinken. Stef heeft genoeg te verduren gehad en Lucassen pleit hem in dit verhaal niet vrij van ellende.

Dat maakt Razend op momenten ook wat rauw. Dit ruwe kantje wordt dan weer mooi gepolijst door Liv, die de brandende kracht voor Stef wordt. Eén ding is na het lezen van deze prachtige roman duidelijk: veroordeel iemand niet voordat je zijn verhaal kent. Het kan je weleens versteld doen staan.