Een bont gezelschap

Supershetty’s op spokenjacht is het eerste deel van de nieuwe paardenboeken-serie ‘De ponyclub’. In Duitsland zijn inmiddels al vier delen verschenen over de vrolijke beestenboerderij van schrijfster Luza Kolb en illustrator Nina Dulleck. De oorspronkelijke titel is Flausen im Schopf, het boek is vertaald door Ingrid Buthod.  

De shetlanders Choco en Koekie, pony Berend en paard Gravin gaan verhuizen. De nieuwe boerderij valt hen in eerste instantie erg tegen. De kippen die ze er ontmoeten zijn niet erg vriendelijk, er is geen plek in de stal voor de shetlanders en ook het weitje is niet helemaal naar hun zin. Gelukkig valt er wel veel lekkere hooi te eten en kunnen ze heel makkelijk wat wortels stelen uit de groentetuin. Tijdens hun eerste ritje door het dorp horen de shetlanders dat de vorige bewoners de boerderij verlaten hebben omdat het er spookt. Choco, Koekie en Berend ontpoppen zich tot een pony-spokenbrigade en zijn vastberaden het spook bij de kladden te grijpen.  

Het boek is voor dierenvrienden van zeven tot en met negen jaar. Het heeft honderdvijfenvijftig bladzijden en bestaat uit elf hoofdstukken. Sommige hoofdstukken zijn best lang voor een beginnende lezer. In enkele hoofdstukken komen geen illustraties voor en dan is een heel hoofdstuk lezen best pittig. Op een gegeven moment verschijnen er rode appeltjes in het boek die de hoofdstukken in delen splitsen. Dit is erg prettig, de hoofdstukken lijken hierdoor minder lang. Dit is ook fijn als je als ouder samen met je kind wilt oefenen met lezen. Een kind leest tot een appeltje en dan neemt de ouder het weer over en omgekeerd. Misschien dat uitgeverij Veltman dit bij de volgende delen in het gehele boek toe kan passen?  

De dieren in het boek hebben veel menselijke trekjes en een duidelijk eigen karakter. De shetlanders zijn ondernemend en ondeugend, het paard Gravin is een beetje uit de hoogte en de Haflinger Berend is een echte boerenknol. Berend praat plat, bijvoorbeeld: “Als d’r moar wat te vreet’n valt”. Voor beginnende lezers is dit best lastig. Bij het voorlezen zijn dit soort zinnen natuurlijk weer hartstikke grappig.  

Bij het zien van de cover krijg je meteen het gevoel dat je een leuk boek in handen hebt. De voorkant wordt opgevrolijkt door drie ondeugende pony’s en een kippenfamilie. Op de eerste twee pagina’s worden alle hoofdrolspelers uit het boek voorgesteld. Je ziet een muur met zeven ingelijste dierenportretten, eronder poseren een hond en een kat. De illustraties sluiten goed aan bij de tekst. Halverwege het boek staat een illustratie waarop de drie pony’s in het donker lopen. In de tekst staat: ‘In het donker zag Choco het oogwit van Berend oplichten.’ Op het donkere plaatje knallen de oogbollen van de dieren er ook echt uit. Dit is een heel leuk effect.  

Voor kinderen die geen genoeg kunnen krijgen van paardenverhalen en ponystreken is er deze website. Je vindt hier een overzicht van de leukste paardenboeken, interviews met schrijvers, en nog veel meer.