Ontroerend relaas van een kind op de vlucht.

Onlangs las ik 'Wierook en tranen' van Ward Ruyslinck.  Eigenlijk dacht ik dat het een HERlezing was en dat ik het op school al eens had gelezen, maar nu twijfel ik daar aan.  Ik heb destijds wel de verfilming gezien.
Ik vreesde dat het nu zou tegenvallen,  zoals het herlezen van De stille zomer was tegengevallen.
Maar, nee,  'Wierook en tranen' is en blijft een prachtig boek.
Een verhaal vertellen vanuit het oogpunt van een negenjarige jongen is niet eenvoudig.
Heel wat schrijvers hebben er zich al aan gewaagd,  maar meestal is het dan ofwel te kinderachtig ofwel gebruikt het kind woorden die het onmogelijk al kan kennen.
Ruyslinck verplaatst zich geweldig goed in de wereld van de kleine Waldo.  Hoe Waldo alles rondom zich ziet en tracht te begrijpen, is soms grappig, maar eigenlijk erg wrang. En door de onschuld van dat kind komt de wreedheid van de oorlog des te harder binnen.