Lezersrecensie
Gewoon
Een boek over Wilhelmina, ja dat wil ik altijd lezen, ik heb veel bewondering voor onze Moeder des Vaderlands. Het boek ” Wilhelmina in de tram” , geschreven door Kees Bruin vertelt het leven van Wilhelmina na de oorlog, waarin ze probeerde dichter bij haar volk te staan.
Daar waar ze de jaren voor de Tweede Wereldoorlog voornamelijk in haar gouden kooi leefde, werden een beetje haar ogen geopend in de periode dat ze in Londen verbleef. Na haar terug komst in Nederland waren in het begin de paleizen een gruwel voor haar. Wilhelmina koos voor een meer volkser verblijfplaats en ging in Scheveningen een 3 onder 1 kap woning. Verder valt er te lezen in het boek dat ze de tram nam en zelf boodschappen ging doen. Om maar wat voorbeelden te benoemen. Ik ga natuurlijk niet alles verraden, dat moet de lezer zelf maar ontdekken.
Kwam Wilhelmina hierdoor ook dichter bij haar volk? Na het lezen kwam ik zelf tot de conclusie dat die waarheid ergens in het midden moet liggen… Ik zal het proberen uit te leggen : Geboren in een gouden kooi, ver weg van de soms armoedige omstandigheden van het volk, was Wilhelmina behoorlijk beschermd opgegroeid. Daarbij omringd door hoge adel en oude heren…. Het is dan ook moeilijk voor te stellen dat Wilhelmina alle adel verloren zou zijn om ” gewoon” te zijn. Wat in je bloed zit, gaat er gewoon niet uit, dat geld voor ieder mens.
Toch is het een interessant boek, of beter gezegd boekje want het telt inclusief noten maar 96 pagina’ s. Eigenlijk is dat jammer want na het lezen wil je meer over de ” gewone Wilhelmina” . Je raakt er nieuwsgierig naar. Het boek leest vlot en makkelijk en het bevat ook de nodige zo niet onbekende foto’ s van koningin Wilhelmina.
Is het boek echt vernieuwend? Wel door de echte Wilhelmina kenner, die vele boeken over haar hebben gelezen waarschijnlijk niet echt, maar je weet het nooit. Ik heb persoonlijk toch wel weer wat nieuwe feiten aan de kennis kunnen toevoegen. Het is dan een boek dat ik kan aanbevelen, zeker als je nog niet bekend bent met de ” gewone kant” van Wilhelmina.
Daar waar ze de jaren voor de Tweede Wereldoorlog voornamelijk in haar gouden kooi leefde, werden een beetje haar ogen geopend in de periode dat ze in Londen verbleef. Na haar terug komst in Nederland waren in het begin de paleizen een gruwel voor haar. Wilhelmina koos voor een meer volkser verblijfplaats en ging in Scheveningen een 3 onder 1 kap woning. Verder valt er te lezen in het boek dat ze de tram nam en zelf boodschappen ging doen. Om maar wat voorbeelden te benoemen. Ik ga natuurlijk niet alles verraden, dat moet de lezer zelf maar ontdekken.
Kwam Wilhelmina hierdoor ook dichter bij haar volk? Na het lezen kwam ik zelf tot de conclusie dat die waarheid ergens in het midden moet liggen… Ik zal het proberen uit te leggen : Geboren in een gouden kooi, ver weg van de soms armoedige omstandigheden van het volk, was Wilhelmina behoorlijk beschermd opgegroeid. Daarbij omringd door hoge adel en oude heren…. Het is dan ook moeilijk voor te stellen dat Wilhelmina alle adel verloren zou zijn om ” gewoon” te zijn. Wat in je bloed zit, gaat er gewoon niet uit, dat geld voor ieder mens.
Toch is het een interessant boek, of beter gezegd boekje want het telt inclusief noten maar 96 pagina’ s. Eigenlijk is dat jammer want na het lezen wil je meer over de ” gewone Wilhelmina” . Je raakt er nieuwsgierig naar. Het boek leest vlot en makkelijk en het bevat ook de nodige zo niet onbekende foto’ s van koningin Wilhelmina.
Is het boek echt vernieuwend? Wel door de echte Wilhelmina kenner, die vele boeken over haar hebben gelezen waarschijnlijk niet echt, maar je weet het nooit. Ik heb persoonlijk toch wel weer wat nieuwe feiten aan de kennis kunnen toevoegen. Het is dan een boek dat ik kan aanbevelen, zeker als je nog niet bekend bent met de ” gewone kant” van Wilhelmina.
1
Reageer op deze recensie
Meer recensies van EMBV
Gesponsord
'Uniek aan Wondermond is de keuze van Goemans om een verwende, kortzichtige, mannelijke tiener als hoofdpersonage te nemen in een verhaal dat zo duidelijk stoelt op vrouwenstemmen en verborgen vrouwenleed.'
'Vanhauwaert weet een unieke literaire ervaring te creëren. De inhoud en vorm zijn zo met elkaar versmeed dat ze niet los van elkaar gezien kunnen worden,' zegt de vakjury over het debuut.
