Lezersrecensie
Wachten
Arthur Japin studeerde Nederlandse taal- en letterkunde en deed de theaterschool, waar hij in 1982 afstudeerde. Hij speelde diverse rollen voor radio en televisie en op toneel bij onder andere Toneelgroep Centrum en de Theaterunie. Ook zong hij een kleine rol bij de Nederlandse Opera.
Het verhaal gaat over Susan Rosenblatt, een Amerikaans schrijfster, filosoof en politiek activiste en een vrouw met een moeilijk karakter. Zij heeft werkelijk bestaan en ze heeft ook in 1993 in Sarajevo gewerkt. De figuur Cody is fictief, al is hij gebaseerd op een werkelijke oude vriend van Susan.
‘Hoever ben je bereid te gaan om iets voor een ander te betekenen?’
Dit is de kern van het het Stravinsky-spel spel dat Susan Sontag en Cody Garner eind jaren ‘40 bedenken en waarin de vraag centraal staat hoeveel jaren van je leven je bereid bent in te leveren in ruil voor nog één compositie van Stravinsky, of nog één roman van Thomas Mann.
Decennia later arriveert Cody in het belegerde Sarajevo, waar Susan een toneelstuk regisseert. De reden van zijn besluit om te gaan wordt pas aan het eind van het boek onthuld. In die vervreemdende oorlogssituatie komen herinneringen boven aan hun jeugd in Hollywood, hun gezamenlijke eerste schreden in de liefde en hun bezoek aan Thomas Mann, maar ook aan het New York van de jaren 80, wanneer Susan het intellectuele en artistieke geweten van Amerika is geworden. Geconfronteerd met het dagelijks leven en lijden van de Bosnische acteurs leren de twee jeugdvrienden hun eigen beperkingen onder ogen te zien.
Het boek bestaan uit drie tijdlijnen, alledrie vanuit het perspectief van Cody geschreven.
Van de jaren ‘40 in Hollywood, via 1983 in New York naar 1993, tijdens de oorlog in Sarajevo, waar de toneelrepetities plaatsvinden onder vreselijke oorlogsomstandigheden, met spelers die al op tandvlees lopen door de oorlog. Het stuk Wachten op Godot verbeeldt uitermate goed de situatie in de stad, waar mensen voortdurend wachten, op voedsel, drinken en hulp. In hun gelatenheid en angst ontstaat er een merkwaardige, hartverwarmende kameraadschap, die Japin prachtig omschrijft met zijn bekende bloemrijke, poëtische taalgebruik.
‘Hier is het alle dagen wachten op Godot. (…) Toen Beckett zijn stuk schreef, was het een metafoor.
Hier, veertig jaar later, zijn de figuren echt mensen, (…) wachtend zonder uitzicht, net als wij.‘
Het Stravinsky-spel is een prachtig verwoorde historische roman over vriendschap en moed, over liefde en troost in tijden van ontbering.
Het verhaal gaat over Susan Rosenblatt, een Amerikaans schrijfster, filosoof en politiek activiste en een vrouw met een moeilijk karakter. Zij heeft werkelijk bestaan en ze heeft ook in 1993 in Sarajevo gewerkt. De figuur Cody is fictief, al is hij gebaseerd op een werkelijke oude vriend van Susan.
‘Hoever ben je bereid te gaan om iets voor een ander te betekenen?’
Dit is de kern van het het Stravinsky-spel spel dat Susan Sontag en Cody Garner eind jaren ‘40 bedenken en waarin de vraag centraal staat hoeveel jaren van je leven je bereid bent in te leveren in ruil voor nog één compositie van Stravinsky, of nog één roman van Thomas Mann.
Decennia later arriveert Cody in het belegerde Sarajevo, waar Susan een toneelstuk regisseert. De reden van zijn besluit om te gaan wordt pas aan het eind van het boek onthuld. In die vervreemdende oorlogssituatie komen herinneringen boven aan hun jeugd in Hollywood, hun gezamenlijke eerste schreden in de liefde en hun bezoek aan Thomas Mann, maar ook aan het New York van de jaren 80, wanneer Susan het intellectuele en artistieke geweten van Amerika is geworden. Geconfronteerd met het dagelijks leven en lijden van de Bosnische acteurs leren de twee jeugdvrienden hun eigen beperkingen onder ogen te zien.
Het boek bestaan uit drie tijdlijnen, alledrie vanuit het perspectief van Cody geschreven.
Van de jaren ‘40 in Hollywood, via 1983 in New York naar 1993, tijdens de oorlog in Sarajevo, waar de toneelrepetities plaatsvinden onder vreselijke oorlogsomstandigheden, met spelers die al op tandvlees lopen door de oorlog. Het stuk Wachten op Godot verbeeldt uitermate goed de situatie in de stad, waar mensen voortdurend wachten, op voedsel, drinken en hulp. In hun gelatenheid en angst ontstaat er een merkwaardige, hartverwarmende kameraadschap, die Japin prachtig omschrijft met zijn bekende bloemrijke, poëtische taalgebruik.
‘Hier is het alle dagen wachten op Godot. (…) Toen Beckett zijn stuk schreef, was het een metafoor.
Hier, veertig jaar later, zijn de figuren echt mensen, (…) wachtend zonder uitzicht, net als wij.‘
Het Stravinsky-spel is een prachtig verwoorde historische roman over vriendschap en moed, over liefde en troost in tijden van ontbering.
3
Reageer op deze recensie