Lezersrecensie
Geuren en smaken strelen de tong
Annabel Abbs woont in Londen, ze schrijft korte verhalen en romans. Miss Eliza’s Engelse keuken is gebaseerd op het leven van dichteres en kookboekenschrijfster Eliza Acton en haar assistente Ann Kirby.
Engeland, 1835. Eliza Acton wil dolgraag haar poëzie uitgeven. Maar de uitgever die ze bezoekt, adviseert haar een kookboek te schrijven, omdat dat een vrouw beter zou passen. Als haar familie alles kwijtraakt, begint ze uit nood recepten te verzamelen en ze merkt tot haar grote verbazing dat ze talent heeft voor koken en bakken. Ze neemt de armlastige Ann Kirby aan om haar te helpen. De twee ontwikkelen een bijzondere vriendschap die sociale klassen overstijgt en samen binnen ze een totaal vernieuwend kookboek te schrijven. Maar Eliza heeft een geheim dat ze koste wat het kost van plan is voor iedereen tl bewaren.
In Miss Eliza’s Engelse keuken komen per hoofdstuk afwisselend Eliza en Ann aan het woord vanuit hun eigen beslommeringen en achtergrond. Hoewel het verschil tussen hun beider maatschappelijke afkomst bijna niet groter kan zijn, ontstaat voor hen hetzelfde doel in het leven en sluiten ze vriendschap. De titels van de hoofdstukken worden gevormd door de naam van gerechten die daarin voorkomen.
De auteur laat fijnzinnig doorschemeren dat er iets in Eliza’ verleden gebeurd is dat ze diep weg stopt, er sluimeren hints tussendoor van geheimen, van een tragedie in haar leven. Dit geeft het verhaal wel een klein beetje thriller-elementen, familiegeheimen doen het altijd goed.
Abbs schrijft in een wollige, bourgondische, poëtische stijl over voedsel en geurige specerijen, die het het water in de mond doen lopen. Geuren en smaak spatten er vanaf, het lezen van dit boek is echt een streling voor neus en tong.
De auteur is - zoals ook blijkt uit haar dankwoord - zelf ook een passievolle kokkin. Haar kennis over de historische kooktechniek en gewoontes doen de lezer duizelen.
Niet alleen het werk aan het fornuis, maar ook het dagelijkse, armoedige leven in Engeland rond 1840 zet ze gedetailleerd voor ogen, waarbij ze het bepaald niet verheerlijkt. De belabberde positie van vrouwen in die tijd is een van de hoofdthema’s in Miss Eliza’s Engelse keuken. Eliza komt over als een vastberaden, onafhankelijk vrouw met doel in haar levenOok Ann wordt zelfbewust en vindt zelfstandig haar weg.
Miss Eliza’s Engelse keuken is een fijn boek voor lezers met een passie voor koken, voor liefhebbers van historische kookkunst, en dan toegespitst op de Engelse. Het gaat over koken, maar wie recepten zoekt, zal teleurgesteld zijn.
Engeland, 1835. Eliza Acton wil dolgraag haar poëzie uitgeven. Maar de uitgever die ze bezoekt, adviseert haar een kookboek te schrijven, omdat dat een vrouw beter zou passen. Als haar familie alles kwijtraakt, begint ze uit nood recepten te verzamelen en ze merkt tot haar grote verbazing dat ze talent heeft voor koken en bakken. Ze neemt de armlastige Ann Kirby aan om haar te helpen. De twee ontwikkelen een bijzondere vriendschap die sociale klassen overstijgt en samen binnen ze een totaal vernieuwend kookboek te schrijven. Maar Eliza heeft een geheim dat ze koste wat het kost van plan is voor iedereen tl bewaren.
In Miss Eliza’s Engelse keuken komen per hoofdstuk afwisselend Eliza en Ann aan het woord vanuit hun eigen beslommeringen en achtergrond. Hoewel het verschil tussen hun beider maatschappelijke afkomst bijna niet groter kan zijn, ontstaat voor hen hetzelfde doel in het leven en sluiten ze vriendschap. De titels van de hoofdstukken worden gevormd door de naam van gerechten die daarin voorkomen.
De auteur laat fijnzinnig doorschemeren dat er iets in Eliza’ verleden gebeurd is dat ze diep weg stopt, er sluimeren hints tussendoor van geheimen, van een tragedie in haar leven. Dit geeft het verhaal wel een klein beetje thriller-elementen, familiegeheimen doen het altijd goed.
Abbs schrijft in een wollige, bourgondische, poëtische stijl over voedsel en geurige specerijen, die het het water in de mond doen lopen. Geuren en smaak spatten er vanaf, het lezen van dit boek is echt een streling voor neus en tong.
De auteur is - zoals ook blijkt uit haar dankwoord - zelf ook een passievolle kokkin. Haar kennis over de historische kooktechniek en gewoontes doen de lezer duizelen.
Niet alleen het werk aan het fornuis, maar ook het dagelijkse, armoedige leven in Engeland rond 1840 zet ze gedetailleerd voor ogen, waarbij ze het bepaald niet verheerlijkt. De belabberde positie van vrouwen in die tijd is een van de hoofdthema’s in Miss Eliza’s Engelse keuken. Eliza komt over als een vastberaden, onafhankelijk vrouw met doel in haar levenOok Ann wordt zelfbewust en vindt zelfstandig haar weg.
Miss Eliza’s Engelse keuken is een fijn boek voor lezers met een passie voor koken, voor liefhebbers van historische kookkunst, en dan toegespitst op de Engelse. Het gaat over koken, maar wie recepten zoekt, zal teleurgesteld zijn.
1
Reageer op deze recensie