Lezersrecensie
Het blauwe uur
Een limited edition mét handtekening van Paula Hawkins. Ik ben erg benieuwd naar het boek!
In Londen is er een tentoonstelling over ‘Beeldhouwwerken en natuur’. Er hangt een kunstwerk van de beroemde Vanessa Chapman. Wanneer de tentoonstelling net geopend is krijgt het museum een vreemd bericht. Het zou niet om een dierlijk bot gaan, maar om een menselijk bot. De echtgenoot van Vanessa is jaren geleden als vermist opgegeven en nooit meer gevonden. Zal dit bot een aanwijzing zijn? James Becker is conservator en reist af naar de Schotse kust om er achter te komen om wat voor bot het gaat. Hij heeft en interesse in haar werk en wil het mysterie ontrafelen. Het eiland waar Vanessa woonde kan alleen bereikt worden wanneer het eb is. Wanneer je op het eiland bent, kan je er uren niet meer vanaf.
In de eerste helft van het boek miste ik de spanning en verloopt het verhaal langzaam. Daarna wordt de spanning een beetje opgebouwd. De schrijfstijl is beeldend en simpel te volgen, maar het verhaal zelf vond ik niet zo spannend. De personages blijven een beetje oppervlakkig. Het verhaal wordt verteld in het heden (James) en het verleden (het dagboek van Vanessa). Het verhaal voelt meer als een cozy crime dan een thriller. Als thriller vond ik het verhaal teleurstellend, maar in de categorie cozy crime past het boek helemaal. Bij een cozy crime vind je geen hoge spanningsmomenten en verloopt een verhaal ook langzaam. Dit is geen ingewikkelde mysterie.
In Londen is er een tentoonstelling over ‘Beeldhouwwerken en natuur’. Er hangt een kunstwerk van de beroemde Vanessa Chapman. Wanneer de tentoonstelling net geopend is krijgt het museum een vreemd bericht. Het zou niet om een dierlijk bot gaan, maar om een menselijk bot. De echtgenoot van Vanessa is jaren geleden als vermist opgegeven en nooit meer gevonden. Zal dit bot een aanwijzing zijn? James Becker is conservator en reist af naar de Schotse kust om er achter te komen om wat voor bot het gaat. Hij heeft en interesse in haar werk en wil het mysterie ontrafelen. Het eiland waar Vanessa woonde kan alleen bereikt worden wanneer het eb is. Wanneer je op het eiland bent, kan je er uren niet meer vanaf.
In de eerste helft van het boek miste ik de spanning en verloopt het verhaal langzaam. Daarna wordt de spanning een beetje opgebouwd. De schrijfstijl is beeldend en simpel te volgen, maar het verhaal zelf vond ik niet zo spannend. De personages blijven een beetje oppervlakkig. Het verhaal wordt verteld in het heden (James) en het verleden (het dagboek van Vanessa). Het verhaal voelt meer als een cozy crime dan een thriller. Als thriller vond ik het verhaal teleurstellend, maar in de categorie cozy crime past het boek helemaal. Bij een cozy crime vind je geen hoge spanningsmomenten en verloopt een verhaal ook langzaam. Dit is geen ingewikkelde mysterie.
1
Reageer op deze recensie