Lezersrecensie
Hoe het leven van een Iraniër ingrijpend veranderde door een aanslag in Egypte
Op 5 oktober 1985 schiet een Egyptische soldaat een tiental Israëlische toeristen neer in de Sinai. Zeven mensen, waaronder vier kinderen laten er het leven. Die ene aanslag verandert de levensloop van een toen 18-jarige Iraniër ingrijpend. De Egyptische en Israëlische protagonisten zijn zich tot kort voor het verschijnen van dit boek niet bewust van dit feit en hier schuilt ook het unieke van ‘de aanslag die onze levens veranderde’… Of hoe de minuscule luchtverplaatsing van een vlinder in de Sinaï Woestijn het leven van Bahram Sadeghi volkomen omgooit.
De bijna 13-jarige Sadeghi woont in de Iraanse grensstad Abadan, wanneer Irak het land binnenvalt. De vele olieraffinaderijen maken Abadan een gedroomd doelwit. Pas wanneer de raffinaderijen al enkele maanden smeulen en verschillende huizen het begeven na bombardementen, slaat de familie Sadeghi op de vlucht. Als vluchteling in eigen land krijgen ze het hard te verduren, nergens zijn ze welkom. Ze vinden uiteindelijk definitief onderdak in de havenstad Bandar Abbas. Bahram loopt er school en ondanks de oorlog bouwt het gezin een relatief stabiel leven uit.
Enkele jaren later, Sadeghi is inmiddels bijna 18 jaar, combineert hij school met een baantje in de haven. Een keuze hangt hem als een zwaard van Damocles boven het hoofd: binnenkort moet hij zich ofwel aanmelden voor legerdienst, ofwel slaagt hij erin zich in te schrijven voor de universiteit (zeer onwaarschijnlijk), ofwel ontvlucht hij het land. Die laatste optie lijkt hem lange tijd onmogelijk: geld voor een mensensmokkelaar is er niet en ook de juiste connecties ontbreken. Pas wanneer een collega in de haven hem aanraadt om samen met drie anderen als verstekeling aan boord te klimmen op een van de vele schepen, begint een onzeker avontuur. Ze bereiden hun vlucht meticuleus voor, verstoppen zich en vertrekken met het schip.
Het plan leek waterdicht, maar is het allerminst. Na amper drie dagen worden ze ontdekt. De furieuze kapitein sluit hen op en is categoriek: ze keren terug naar Iran en zullen overgeleverd worden aan de autoriteiten. Wanneer ze aanmeren in Egypte, proberen ze asiel aan te vragen. Tevergeefs. Een soldaat pleegde net een dodelijke aanslag in de Sinai-woestijn en vier vluchtelingen uit Iran, niet bepaald een bevriende natie, kunnen er niet bij. Er zit voor de kapitein niets anders op dan de verstekelingen mee te nemen naar Rotterdam, de uiteindelijke bestemming. Op de terugweg zullen ze worden overgedragen. In tussentijd worden ze opgesloten in een kajuit. Eens aangemeerd in Nederland weten ze op ingenieuze manier te ontsnappen. Hun asielaanvraag wordt er wel serieus genomen en krijgt er een positief gevolg.
Als uitloper gaat Sadeghi op zoek naar familieleden van slachtoffers en dader van de aanslag die zijn leven veranderde. Niet alle betrokkenen hebben echter zin om wonden uit het verleden open te rijten. Zelfs de drie kompanen waarmee hij de oversteek waagde lijken onherroepelijk veranderd…
‘De aanslag die onze levens veranderde’ is een bijzonder boek, het is deels biografie, deels vluchtelingenverhaal en deels een geschiedenisles.. Bahram Sadeghi zou je gemakkelijkheidshalve kunnen categoriseren als een man die de ‘European dream’ waarmaakte: een vluchteling die een succesvolle carrière uitbouwde in Europa, iets wat geen evidentie is. Het boek is echter veel meer dan dat. Het vlindereffect gebruiken als kapstok voor het verhaal is een ingenieuze vondst. Het opzoeken van de nietsvermoedende mede-protagonisten zorgt voor extra verhaal-elementen. Daar ligt echter ook de zwakte van het boek, want veel hebben die mensen niet te vertellen. Desalniettemin is ‘De aanslag die onze levens veranderde’ bijzonder toegankelijk door de korte hoofdstukken en het eenvoudige taalgebruik. Het verhaal is bovendien uniek en toont aan dat er soms gewoon toeval nodig is om het leven in een definitieve plooi te leggen.
Hannes Vw
De bijna 13-jarige Sadeghi woont in de Iraanse grensstad Abadan, wanneer Irak het land binnenvalt. De vele olieraffinaderijen maken Abadan een gedroomd doelwit. Pas wanneer de raffinaderijen al enkele maanden smeulen en verschillende huizen het begeven na bombardementen, slaat de familie Sadeghi op de vlucht. Als vluchteling in eigen land krijgen ze het hard te verduren, nergens zijn ze welkom. Ze vinden uiteindelijk definitief onderdak in de havenstad Bandar Abbas. Bahram loopt er school en ondanks de oorlog bouwt het gezin een relatief stabiel leven uit.
Enkele jaren later, Sadeghi is inmiddels bijna 18 jaar, combineert hij school met een baantje in de haven. Een keuze hangt hem als een zwaard van Damocles boven het hoofd: binnenkort moet hij zich ofwel aanmelden voor legerdienst, ofwel slaagt hij erin zich in te schrijven voor de universiteit (zeer onwaarschijnlijk), ofwel ontvlucht hij het land. Die laatste optie lijkt hem lange tijd onmogelijk: geld voor een mensensmokkelaar is er niet en ook de juiste connecties ontbreken. Pas wanneer een collega in de haven hem aanraadt om samen met drie anderen als verstekeling aan boord te klimmen op een van de vele schepen, begint een onzeker avontuur. Ze bereiden hun vlucht meticuleus voor, verstoppen zich en vertrekken met het schip.
Het plan leek waterdicht, maar is het allerminst. Na amper drie dagen worden ze ontdekt. De furieuze kapitein sluit hen op en is categoriek: ze keren terug naar Iran en zullen overgeleverd worden aan de autoriteiten. Wanneer ze aanmeren in Egypte, proberen ze asiel aan te vragen. Tevergeefs. Een soldaat pleegde net een dodelijke aanslag in de Sinai-woestijn en vier vluchtelingen uit Iran, niet bepaald een bevriende natie, kunnen er niet bij. Er zit voor de kapitein niets anders op dan de verstekelingen mee te nemen naar Rotterdam, de uiteindelijke bestemming. Op de terugweg zullen ze worden overgedragen. In tussentijd worden ze opgesloten in een kajuit. Eens aangemeerd in Nederland weten ze op ingenieuze manier te ontsnappen. Hun asielaanvraag wordt er wel serieus genomen en krijgt er een positief gevolg.
Als uitloper gaat Sadeghi op zoek naar familieleden van slachtoffers en dader van de aanslag die zijn leven veranderde. Niet alle betrokkenen hebben echter zin om wonden uit het verleden open te rijten. Zelfs de drie kompanen waarmee hij de oversteek waagde lijken onherroepelijk veranderd…
‘De aanslag die onze levens veranderde’ is een bijzonder boek, het is deels biografie, deels vluchtelingenverhaal en deels een geschiedenisles.. Bahram Sadeghi zou je gemakkelijkheidshalve kunnen categoriseren als een man die de ‘European dream’ waarmaakte: een vluchteling die een succesvolle carrière uitbouwde in Europa, iets wat geen evidentie is. Het boek is echter veel meer dan dat. Het vlindereffect gebruiken als kapstok voor het verhaal is een ingenieuze vondst. Het opzoeken van de nietsvermoedende mede-protagonisten zorgt voor extra verhaal-elementen. Daar ligt echter ook de zwakte van het boek, want veel hebben die mensen niet te vertellen. Desalniettemin is ‘De aanslag die onze levens veranderde’ bijzonder toegankelijk door de korte hoofdstukken en het eenvoudige taalgebruik. Het verhaal is bovendien uniek en toont aan dat er soms gewoon toeval nodig is om het leven in een definitieve plooi te leggen.
Hannes Vw
1
Reageer op deze recensie