Lezersrecensie
Umma umma
Michelle Zauner (zangeres van de band Japanese Breakfast) is half Koreaans. In de Verenigde Staten is Zauner een bekende persoonlijkheid. Haar boek Crying in H Mart (Supermarkt met Aziatische producten) was een New York Times bestseller. De vertaling is van Tine Poesen. Het boek is uitgegeven door de Vlaamse uitgever Pelckmans
In haar bij vlagen ontroerende boek deelt ze hoe het verlies van haar Koreaanse moeder die op relatief jonge leeftijd overleed als gevolg van kanker er bij haar inhakte.
Huilen in de supermarkt is echter niet alleen een verslag van verlies, maar ook een boek boordevol recepten en verwijzingen naar Koreaans eten. En een zoeken naar identiteit als half Koreaanse in een Amerikaanse context. Ook haar ontwikkeling als zangeres krijgt een plek.
Michelle schrijft ook over de periode dat ze zich afzet tegen haar soms betuttelende moeder. In korte hoofdstukken met redelijk eenvoudig woordgebruik (afgezien van de vele Koreaanse gerechten) schakelt Zauner tussen verleden en heden. Al met al leest Zauner prettig, al moet je als lezer geen hoge literaire verwachtingen hebben. Ook de emoties van de schrijfster bleven voor mij, door de vele preciseringen en details op afstand. Als lezer had ik soms de neiging om al die ditjes en datjes eens allemaal opzij te schuiven zodat ik Zauner nu eens echt kon zien.
De stukjes over haar bezoeken aan haar moederland zijn interessant maar ook hier verliest Zauner zich in het overvloedig beschrijven van gerechten en recepten. Toch lijkt juist dit ingaan op de details van ingrediënten en exotische namen voor Zauner dé manier om dicht bij haar moeder te komen. Haar Koreaanse moeder is dan ook in Korea opgegroeid met al die Koreaanse gerechten. Die afstand heeft haar moeder bij de overgang naar de Verenigde Staten meegenomen. Ontroerend is dan ook dat Michelle steeds meer in de voetsporen van haar moeder treedt om nu zelf de gerechten die van generatie op generatie zijn overgegaan, van umma naar umma klaar te maken.
De helaas wat summiere beschrijving van het uiteindelijke overlijden, het diepste punt in het boek vormt voor mij het mooiste deel van het boek. Opvallend vind ik het dan, dat dit gedeelte in tegenstelling tot de overige uitvoeringe beschrijvingen dus kort is.
‘Op een bepaalde manier voelde het aan als mijn perspectief. Alsof ik dit allemaal observeerde en er niet echt bij was.’ (P. 190)
Zauner noemt het een memoir. Een persoonlijke herinnering van haar moeder. Toch bleef het verhaal op afstand voor mij. Het thema afscheid van een moeder heeft menig schrijver geïnspireerd tot literaire hoogstandjes. Dat is dit boek niet, maar wel een interessant verslag van een jonge vrouw die tussen Korea en de Verenigde Staten al zingend en kokend haar weg vindt. Die juist door het verlies dichter bij haar moeder is gekomen, maar mijns inziens nog onderweg is naar haar eigen diepste emoties.
Drie sterren.
In haar bij vlagen ontroerende boek deelt ze hoe het verlies van haar Koreaanse moeder die op relatief jonge leeftijd overleed als gevolg van kanker er bij haar inhakte.
Huilen in de supermarkt is echter niet alleen een verslag van verlies, maar ook een boek boordevol recepten en verwijzingen naar Koreaans eten. En een zoeken naar identiteit als half Koreaanse in een Amerikaanse context. Ook haar ontwikkeling als zangeres krijgt een plek.
Michelle schrijft ook over de periode dat ze zich afzet tegen haar soms betuttelende moeder. In korte hoofdstukken met redelijk eenvoudig woordgebruik (afgezien van de vele Koreaanse gerechten) schakelt Zauner tussen verleden en heden. Al met al leest Zauner prettig, al moet je als lezer geen hoge literaire verwachtingen hebben. Ook de emoties van de schrijfster bleven voor mij, door de vele preciseringen en details op afstand. Als lezer had ik soms de neiging om al die ditjes en datjes eens allemaal opzij te schuiven zodat ik Zauner nu eens echt kon zien.
De stukjes over haar bezoeken aan haar moederland zijn interessant maar ook hier verliest Zauner zich in het overvloedig beschrijven van gerechten en recepten. Toch lijkt juist dit ingaan op de details van ingrediënten en exotische namen voor Zauner dé manier om dicht bij haar moeder te komen. Haar Koreaanse moeder is dan ook in Korea opgegroeid met al die Koreaanse gerechten. Die afstand heeft haar moeder bij de overgang naar de Verenigde Staten meegenomen. Ontroerend is dan ook dat Michelle steeds meer in de voetsporen van haar moeder treedt om nu zelf de gerechten die van generatie op generatie zijn overgegaan, van umma naar umma klaar te maken.
De helaas wat summiere beschrijving van het uiteindelijke overlijden, het diepste punt in het boek vormt voor mij het mooiste deel van het boek. Opvallend vind ik het dan, dat dit gedeelte in tegenstelling tot de overige uitvoeringe beschrijvingen dus kort is.
‘Op een bepaalde manier voelde het aan als mijn perspectief. Alsof ik dit allemaal observeerde en er niet echt bij was.’ (P. 190)
Zauner noemt het een memoir. Een persoonlijke herinnering van haar moeder. Toch bleef het verhaal op afstand voor mij. Het thema afscheid van een moeder heeft menig schrijver geïnspireerd tot literaire hoogstandjes. Dat is dit boek niet, maar wel een interessant verslag van een jonge vrouw die tussen Korea en de Verenigde Staten al zingend en kokend haar weg vindt. Die juist door het verlies dichter bij haar moeder is gekomen, maar mijns inziens nog onderweg is naar haar eigen diepste emoties.
Drie sterren.
1
Reageer op deze recensie