Lezersrecensie
Prachtige, diepgaande emotionele rollercoaster!
Wow, wat een verhaal!!! Mijn eerste boek van Jerrad Hoff en het heeft me wat langer geduurd om het te lezen maar dat was enkel vanwege het recensie exemplaar een ebook te zijn, anders had ik het waarschijnlijk elk moment van de dag verslind.
Het is 1979 en de zestienjarige Scarlett verhuist tegen haar zin met haar moeder en haar nieuwe partner van Engeland naar Recoleta, de chicste wijk van Buenos Aires. Scarlet verveelt zich en brengt haar tijd door met lezen, wandelen en fotografen. Op een dag ontmoet ze plots Arturo in een park en voor beiden veranderd dit hun leven compleet. Arturo komt uit het slechte gedeelte van de stad en daarom houden ze hun relatie geheim, maar al vlug ontstaat er zo een diepe liefde tussen de twee jongeren dat ze hun toekomst in alle ernst aan het plannen zijn.
Nu tegen haar zin vertrekt Scarlet voor een paar weken naar Engeland, waarna ze de belofte heeft van haar moeder dat ze vrije omgang met hebben met hem. De gebeurtenissen die zich vanaf dat moment afspelen gooien opnieuw het leven van Scarlett en Arturo overhoop, maar ditmaal op een onbegrijpelijke, hartverscheurende manier zullen ze moeten vechten voor hun relatie.
Vanaf het begin vertelt Jerrad Hoff over Scarlett en Arturo dat je hun gevoelens zelf voelt en hen hoort praten alsof je bij hen staat. De liefde voor elkaar is zo prachtig en hartverscheurend geschreven dat ik rillingen door mij voelde gaan. Zo mooi waren de woorden die werden gesproken, het verhaal dat werd verteld en de gevoelens die gedeeld werden met de lezer. Zo vaak was iets dat geschreven werd zo mooi, maar dit zinnetje vond ik echt heel prachtig: het kettinkje van Arturo's oma dat hij zal geven niet aande vrouw met wie hij wil leven, maar aan de vrouw zonder wie hij niet kan leven.
Ik heb nog nooit een boek van Jerrad Hoff gelezen en vond behalve het verhaal, ook de historische informatie heel interessant. Stad van de eeuwige lente was zo een emotionele rollercoaster van voor mezelf dat ik glimlachte, de rillingen door me heen voelde gaan, wanhopig werd, rustig en blij, .... je kon voelen wat de personages zelf gevoeld moeten hebben en dat ging best diep!!
Het is 1979 en de zestienjarige Scarlett verhuist tegen haar zin met haar moeder en haar nieuwe partner van Engeland naar Recoleta, de chicste wijk van Buenos Aires. Scarlet verveelt zich en brengt haar tijd door met lezen, wandelen en fotografen. Op een dag ontmoet ze plots Arturo in een park en voor beiden veranderd dit hun leven compleet. Arturo komt uit het slechte gedeelte van de stad en daarom houden ze hun relatie geheim, maar al vlug ontstaat er zo een diepe liefde tussen de twee jongeren dat ze hun toekomst in alle ernst aan het plannen zijn.
Nu tegen haar zin vertrekt Scarlet voor een paar weken naar Engeland, waarna ze de belofte heeft van haar moeder dat ze vrije omgang met hebben met hem. De gebeurtenissen die zich vanaf dat moment afspelen gooien opnieuw het leven van Scarlett en Arturo overhoop, maar ditmaal op een onbegrijpelijke, hartverscheurende manier zullen ze moeten vechten voor hun relatie.
Vanaf het begin vertelt Jerrad Hoff over Scarlett en Arturo dat je hun gevoelens zelf voelt en hen hoort praten alsof je bij hen staat. De liefde voor elkaar is zo prachtig en hartverscheurend geschreven dat ik rillingen door mij voelde gaan. Zo mooi waren de woorden die werden gesproken, het verhaal dat werd verteld en de gevoelens die gedeeld werden met de lezer. Zo vaak was iets dat geschreven werd zo mooi, maar dit zinnetje vond ik echt heel prachtig: het kettinkje van Arturo's oma dat hij zal geven niet aande vrouw met wie hij wil leven, maar aan de vrouw zonder wie hij niet kan leven.
Ik heb nog nooit een boek van Jerrad Hoff gelezen en vond behalve het verhaal, ook de historische informatie heel interessant. Stad van de eeuwige lente was zo een emotionele rollercoaster van voor mezelf dat ik glimlachte, de rillingen door me heen voelde gaan, wanhopig werd, rustig en blij, .... je kon voelen wat de personages zelf gevoeld moeten hebben en dat ging best diep!!
1
Reageer op deze recensie
Meer recensies van Icegini
Gesponsord
'Uniek aan Wondermond is de keuze van Goemans om een verwende, kortzichtige, mannelijke tiener als hoofdpersonage te nemen in een verhaal dat zo duidelijk stoelt op vrouwenstemmen en verborgen vrouwenleed.'
'Vanhauwaert weet een unieke literaire ervaring te creëren. De inhoud en vorm zijn zo met elkaar versmeed dat ze niet los van elkaar gezien kunnen worden,' zegt de vakjury over het debuut.
