Lezersrecensie
Moorden met humor
Antony Wistern is gigantisch rijk, een prachtige vrouw, fotogenieke kinderen, een Frans kasteel, landhuis in de Cotswolds, minnaressen in overvloed, de neiging om goede manieren aan zijn laars te lappen.
Check, check, dubbelcheck. Maar Anthony is dood en nu moet hij vanuit de wachtkamer van het hiernamaals achterhalen hóe hij is overleden. Dit begint al behoorlijk hilarisch en ongeloofwaardig: hij is gespietst op zijn verjaardagsfeest. Mackie weet alles weer met de beetje bizarre en scherpe pen te beschrijven. Bijvoorbeeld wanneer Anthony klaagt over de draaddichtheid van het beddengoed in het hiernamaals.
Wat een einde is geschreven vanuit verschillende perspectieven. Anthony kijkt vanuit het hiernamaals naar zijn familie. Hij ziet hoe zijn vrouw Olivia en hun verwende kinderen verder gaan met hun leven en ruziën over de erfenis. En Olivia, die minder rouwig is om de dood van haar man dan je zou denken. Heeft ze iets te maken met zijn dood? De Detective – het derde perspectief – denkt van wel. Ze probeert het mysterie op te lossen, maar wel op een onorthodoxe en stalkerige manier.
Het boek is weer hilarisch en over de top, net als Hoe vermoord ik mijn familie. Dit keer is Mackie gegaan voor een Poirot of Knives Out-achtige whodunnit, waarbij ook de lezer niet bekend is met de afloop van het verhaal. De familieleden zijn niet helemaal onschuldig: ze hebben allemaal wat te verbergen. Er zijn allerlei (complot)theorieën over Anthony en die avond, waardoor je wel blijft lezen.
De schrijfstijl en toon van Mackie is humoristisch op het absurde af. Met de Knives Out-achtige whodunnit Wat een einde laat ze weer haar originele schrijfstijl zien. Toch mocht van mij het tempo wel iets hoger, of het boek mocht toch 100 pagina’s minder lang zijn. Wel is het boek erg vermakelijk en vol momenten die je aan het lachen maken.
Deze recensie verscheen eerst op https://www.readalicious.nl/recensies/wat-een-einde-bella-mackie/
Dit boek heb ik ontvangen van de uitgeverij in ruil voor een review. Dit had geen invloed op mijn mening over het boek.
Check, check, dubbelcheck. Maar Anthony is dood en nu moet hij vanuit de wachtkamer van het hiernamaals achterhalen hóe hij is overleden. Dit begint al behoorlijk hilarisch en ongeloofwaardig: hij is gespietst op zijn verjaardagsfeest. Mackie weet alles weer met de beetje bizarre en scherpe pen te beschrijven. Bijvoorbeeld wanneer Anthony klaagt over de draaddichtheid van het beddengoed in het hiernamaals.
Wat een einde is geschreven vanuit verschillende perspectieven. Anthony kijkt vanuit het hiernamaals naar zijn familie. Hij ziet hoe zijn vrouw Olivia en hun verwende kinderen verder gaan met hun leven en ruziën over de erfenis. En Olivia, die minder rouwig is om de dood van haar man dan je zou denken. Heeft ze iets te maken met zijn dood? De Detective – het derde perspectief – denkt van wel. Ze probeert het mysterie op te lossen, maar wel op een onorthodoxe en stalkerige manier.
Het boek is weer hilarisch en over de top, net als Hoe vermoord ik mijn familie. Dit keer is Mackie gegaan voor een Poirot of Knives Out-achtige whodunnit, waarbij ook de lezer niet bekend is met de afloop van het verhaal. De familieleden zijn niet helemaal onschuldig: ze hebben allemaal wat te verbergen. Er zijn allerlei (complot)theorieën over Anthony en die avond, waardoor je wel blijft lezen.
De schrijfstijl en toon van Mackie is humoristisch op het absurde af. Met de Knives Out-achtige whodunnit Wat een einde laat ze weer haar originele schrijfstijl zien. Toch mocht van mij het tempo wel iets hoger, of het boek mocht toch 100 pagina’s minder lang zijn. Wel is het boek erg vermakelijk en vol momenten die je aan het lachen maken.
Deze recensie verscheen eerst op https://www.readalicious.nl/recensies/wat-een-einde-bella-mackie/
Dit boek heb ik ontvangen van de uitgeverij in ruil voor een review. Dit had geen invloed op mijn mening over het boek.
1
Reageer op deze recensie
