Interessante ideeën maar tegenvallend plot

Eekhaut komt in deze 'near future' SF-roman tegemoet aan mijn behoefte aan stof tot nadenken in mijn SF-verhalen. Waar het om gaat zijn kwantumcomputers en het ontstaan van daadwerkelijk ‘Kunstmatig bewustzijn’. De nieuwe entiteit verschijnt temidden van geopolitieke en maatschappelijke ontwikkelingen die we al uit onze tijd herkennen, namelijk de opkomst van grote bedrijven, de afnemende rol van Westerse landen in de wereldeconomie en de groei van spelers als China en India, maar ook de niet omstreden filosofie van het ‘accelerationisme’ dat zich ten doel stelt kapitalistische groei en technologische verandering te bevorderen, om zodoende bestaande systemen te destabiliseren in de verwachting dat daarna een betere wereld kan worden opgebouwd. Verder vinden er interessante discussies plaats over de natuur van het menselijke bewustzijn - kan een mens begrijpen wat het bewustzijn is, of kan dat alleen vanuit een nog complexer standpunt? En over het samenleven met een andere bewuste entiteit.
...
Ik heb wel het een en ander aan te merken, onder andere op de opbouw van het boek. In dit boek besteden de personages veel tijd in een virtuele wereld, zonder dat het verhaal erg opschiet. Verder worden enke levensbedreigende aanslagen uiteindelijk in één zinnetje verklaard . Van de invloed van China lijkt eerst iets groots gemaakt te worden, maar het loopt met een sisser af. En ‘Bloom’, een personage met wie we ook meeleven, komt in het slot helemaal niet aan de orde. Misschien is dit in zichzelf een commentaar op SF-lezers die te makkelijke verhalen wensen, waarin aan het eind alles zomaar wordt opgelost (liefhebbers van populaire SF en fantasy krijgen hier en daar een veeg uit de pan). Wie wel graag bevredigende verklaringen wil zien voor de in een verhaal opgeroepen problemen, is bij dezen gewaarschuwd.

Dit is een sterk ingekorte versie van mijn recensie die verscheen in Fantastische Vertellingen nr 72.