Goed begin is net niet het halve werk

Ik vond Een Panda voor mijn verjaardag goed beginnen. Met een Panda die moet verhuizen naar China om zich voort te planten, een vader die wegloopt op de verjaardag van zijn zoon na een ruzie over geld en een Panda die een Nanny wil worden, en dan uiteindelijk het dilemma of je je geliefde Panda Nanny zou inruilen voor geld.

Misschien was het om te beginnen al een beetje teveel van het goede, maar met de toevoeging van de boosaardige overbuurman krijgt het verhaal weer een andere wending. Wat mij betreft had er wat minder in gemogen maar dan wel wat meer de diepte in. Maar goed, ik kan mij goed voorstellen dat kinderen daar anders over denken.

Op het einde kwam het allemaal wel een soort van samen. Maar op een of andere manier voelde het einde ook wel een beetje anti-climax.

Het einde hint ook gelijk naar een tweede deel, maar aan het eind van het verhaal was ik verre van overtuigd om dat te gaan lezen.

De kinderen waren er niet wild van, en ik ook niet. Maar illustraties waren super cute, daar hadden er best meer van in mogen zitten. Net zoals wat meer diepgang, zeker in de relatie tussen de ouders en hun kinderen, maar ook de relatie van Nik met zijn buurjongen, zusje, vriend en Panda. Nu was het een erg oppervlakkig verhaal.