Over helen en vergeven

Als je doorheen de ietwat onrealistische start kijkt van meerdere malen ongevraagd en duidelijk ongewenst op priveterrein te (willen en blijven) stappen, dan kom je in een heel mooi en rijk verhaal terecht. Dan zie je de schelpen aan de bomen op het eiland wiegen en hoor je het tingelende geluid. Dan voel je de spanning tussen de beide personages en zie je de blauwe handen. Dan leer je over de oorsprong en het gebruik van de verfstof indigo. Dan voel je twee gebroken mensen helen. Maar bovenal leer je ook over de de genade en vergeving van God, over steeds kunnen en mogen terugkeren ondanks de fouten die je maakte in het leven. Een boek over (machts)misbruik waarvoor ook expliciet via een trigger warning voor gewaarschuwd wordt - al zijn er op geen enkel moment expliciete verwoordingen (wat ik wel gevreesd had door de trigger warning). Wat me nog het meeste bijblijft na het het lezen van dit boek is het respect voor (de) vrouw(en). Een vlot lezend, beeldend boek dat ik zo in een film gegoten zie worden!