Lezersrecensie
origineel, goed geschreven debuut
Een debuut over een wiskundestudent die graag zwemt, dat moet ik lezen! Het is zomer en Tilda gaat elke dag zwemmen, altijd 22 baantjes. Ze is bijna toe aan de afstudeerscriptie van haar studie wiskunde. Een hoogleraar heeft haar gewezen op een promotieplek in Berlijn en aangemoedigd om te solliciteren. Als ze wordt aangenomen, zal ze moeten verhuizen. Dat betekent dat haar zusje Ida alleen achter zal blijven bij hun moeder, die alcoholist is.
Ida is ook een slim meisje en ze is nu tien jaar oud. Toen ze werd geboren, dronk hun moeder al te veel, maar blijkbaar heeft dat geen invloed gehad op Ida’s hersenen. Tilda heeft altijd voor Ida gezorgd: ze bracht haar naar de kleuterschool en haalde haar weer op. Nu het zomervakantie is, heeft ze bedacht wat Ida kan gaan doen. Ze kan bijvoorbeeld mee naar het zwembad, maar dat wil ze alleen als het regent. Eerst begrijp ik dat niet, maar ik vermoed dat ze het anders te druk vindt. Overdag gaan de zussen meestal naar de bibliotheek van de universiteit. Daar kan Tilda studeren en Ida leest en tekent.
Caroline Wahl schrijft beeldend, met herhalingen voor de zekerheden in het leven, in contrast tot de onzekerheid over hoe de meisjes hun moeder thuis zullen aantreffen. Tilda zit achter de kassa van de supermarkt, ziet wat er op de band ligt en raadt wie haar klant is. In het zwembad gaat ze op de bodem zitten om alles van onderaf te overzien. De vertaling van Ymke van der Staay uit het Duits leest prettig, al zijn er soms woorden erg letterlijk vertaald en zou ik voor een woord hebben gekozen dat gebruikelijker is in het Nederlands.
Ida is een bijdehand kind, maar ze kan ook wel onzeker zijn. Tilda wil proberen om haar weerbaarder te maken, zodat ze het aankan om alleen met hun moeder te wonen als Tilda naar Berlijn verhuist. De zussen zijn erg cynisch tegen hun moeder, als die weer eens sorry zegt en beterschap belooft nadat ze haar roes heeft uitgeslapen. Hoe moet dit ooit goed aflopen?
Mijn hoge verwachtingen van 22 banen zijn niet helemaal waargemaakt. Wat ik jammer vind is dat ze opmerkt dat ze een hekel heeft aan wiskunde-opdrachten die ze niet in één keer begrijpt. Een wiskundestudie zit juist vol met dingen die je niet meteen begrijpt, weet ik uit ervaring. De kunst is om dan om niet in paniek te raken, maar het rustig te overdenken, het je langzaam eigen te maken door te stoeien met stellingen en bewijzen. Maar voor dit boek is dat niet zo relevant. Tilda had net zo goed geschiedenis kunnen studeren. Verder is dit een origineel, goed geschreven debuut.
Deze tekst verscheen ook op mijn boekenblog lalageleest.nl
Ida is ook een slim meisje en ze is nu tien jaar oud. Toen ze werd geboren, dronk hun moeder al te veel, maar blijkbaar heeft dat geen invloed gehad op Ida’s hersenen. Tilda heeft altijd voor Ida gezorgd: ze bracht haar naar de kleuterschool en haalde haar weer op. Nu het zomervakantie is, heeft ze bedacht wat Ida kan gaan doen. Ze kan bijvoorbeeld mee naar het zwembad, maar dat wil ze alleen als het regent. Eerst begrijp ik dat niet, maar ik vermoed dat ze het anders te druk vindt. Overdag gaan de zussen meestal naar de bibliotheek van de universiteit. Daar kan Tilda studeren en Ida leest en tekent.
Caroline Wahl schrijft beeldend, met herhalingen voor de zekerheden in het leven, in contrast tot de onzekerheid over hoe de meisjes hun moeder thuis zullen aantreffen. Tilda zit achter de kassa van de supermarkt, ziet wat er op de band ligt en raadt wie haar klant is. In het zwembad gaat ze op de bodem zitten om alles van onderaf te overzien. De vertaling van Ymke van der Staay uit het Duits leest prettig, al zijn er soms woorden erg letterlijk vertaald en zou ik voor een woord hebben gekozen dat gebruikelijker is in het Nederlands.
Ida is een bijdehand kind, maar ze kan ook wel onzeker zijn. Tilda wil proberen om haar weerbaarder te maken, zodat ze het aankan om alleen met hun moeder te wonen als Tilda naar Berlijn verhuist. De zussen zijn erg cynisch tegen hun moeder, als die weer eens sorry zegt en beterschap belooft nadat ze haar roes heeft uitgeslapen. Hoe moet dit ooit goed aflopen?
Mijn hoge verwachtingen van 22 banen zijn niet helemaal waargemaakt. Wat ik jammer vind is dat ze opmerkt dat ze een hekel heeft aan wiskunde-opdrachten die ze niet in één keer begrijpt. Een wiskundestudie zit juist vol met dingen die je niet meteen begrijpt, weet ik uit ervaring. De kunst is om dan om niet in paniek te raken, maar het rustig te overdenken, het je langzaam eigen te maken door te stoeien met stellingen en bewijzen. Maar voor dit boek is dat niet zo relevant. Tilda had net zo goed geschiedenis kunnen studeren. Verder is dit een origineel, goed geschreven debuut.
Deze tekst verscheen ook op mijn boekenblog lalageleest.nl
2
Reageer op deze recensie