Ik-werd-van-mijn-sokken-geblazen-goed, dit boek

Wow, wow, wow. Dit boek heeft mij van mijn sokken geblazen. Had ik niet verwacht. Ja, natuurlijk leek IJzerkop van Jean-Claude van Rijckeghem mij een goed verhaal, maar ik wist niet dat het zó goed zou zijn…

IJzerkop heeft alles waarvan mijn boekenwurmhartje sneller gaat slaan. Zo is het een historisch verhaal (1808, de tijd dat Napoleon als keizer over Europa heerste), het voelt levensecht én de hoofdpersoon is een jonge vrouw die de ‘zo-hoort-het-regels’ uit die tijd aan haar laars lapt. Ze ontsnapt aan haar gedwongen huwelijk met een rijke zakenman en gaat verkleed als jongen in het leger van Napoleon.

Dat is natuurlijk niet zonder catastrofale gevolgen voor haar ouders en jongere broertjes en zusje. Voor die arme Pier, bijvoorbeeld. Hij is het 4 jaar jongere broertje van Stans. Pier is alles wat Stans niet is: gehoorzaam, bang en een studiebol. Dus als hij de opdracht krijgt om zijn grote zus te gaan zoeken in Parijs, begint hij hier met angst en beven aan.


Het verhaal wordt afwisselend verteld vanuit het ik-perspectief van Stans en Pier. Ben ik niet altijd fan van, maar in IJzerkop werkt dit erg goed. Het verhaal zou half niet zo interessant zijn als je alleen over Stans zou lezen en niets mee zou krijgen van de ontwikkelingen die Pier doormaakt. Want reken maar dat die jongen zich ontwikkelt!

Net als Stans trouwens. Nu ze als man leeft en zo ook gezien wordt, ligt de wereld aan haar voeten. Het leger wordt haar thuis, haar garnizoensmakkers haar familie. Dus hoe gruwelijk is het als uiteindelijk echt een veldslag uitbreekt en Stans ingesloten blijkt te zijn tussen de vijandelijke cavalerie en kanongebulder…


Eerlijk is eerlijk, ik wist niet heel veel van de tijd van Napoleon. Hoewel ik dol ben op geschiedenis, is deze periode toch een beetje aan mijn aandacht ontsnapt. Gelukkig hoef je geen diepdravende kennis te hebben om het verhaal te volgen. Het is juist eerder een geschiedenisles. Ik vond het in ieder geval mega-interessant om te lezen hoe het er een dikke 200 jaar geleden aan toeging.

Interessant, maar af en toe ook afschuwelijk. Want pff, hoe het verhaal van vechten in het leger van Napoleon is opgeschreven, gaat je niet in de koude kleren zitten. Jean-Claude van Rijckeghem vertelt het levensecht en laat daarbij de gruwelijke en smerige details niet onvermeld. Ik was er op een gegeven moment echt een beetje misselijk van.

Voor dit boek moet je dus even goed gaan zitten en zorgen dat je eten niet te zwaar op je maag ligt. Maar laat je daar sowieso niet door afschrikken, want IJzerkop is echt een fantastisch verhaal. Als je van dit soort boeken houdt, wil je ‘m lezen!

Deze recensie verscheen ook op www.hetmagischeverhaal.nl