Geen zware, mar toch spannende fantasy

Heather Fawcett heeft al meerdere jeugdseries op haar naam staan. In Nederland zijn deze ook vrij populair, maar niet zo populair als in het buitenland.
Deze auteur brak bij het volwassen lezerspubliek door met haar serie over Emily Wilde, de excentrieke wetenschapper uit Cambridge met een grote interesse
voor het faerie volk. Eind 2024 kwam deze serie ook naar Nederland met de verschijning van
Emily Wildes encyclopedie der Feeën.
In het Engels was begin dat jaar het tweede deel verschenen, Emily Wilde’s Map of the Otherlands. In april verschijnt de Nederlandse vertaling met als titel Emily Wildes Atlas der Anderlanden. Na het lezen van het eerste deel wilde ik weten hoe het verhaal verder zou gaan en besloot daarom niet op deze vertaling te wachten. Heeft dit verhaal mij weer weten te verrassen?

Na het lezen van het eerste boek was ik nog niet volledig overtuigd. Ja, het verhaal was interessant en het is iets minder cozy dan een echte cozy fantasy,
maar toch kreeg het mij niet volledig in zijn greep. Waar dit precies aan heeft gelegen weet ik nog steeds niet. Het intrigeerde me in ieder geval wel
genoeg om verder te willen lezen. Ik begon te merken dat ik daar ook zin in had en mijn verwachtingen waren hoog. Ik besloot het Engelse luisterboek te
luisteren, want het zou zomaar kunnen dat het verhaal dan beter tot zijn recht zou komen.

Het is september 1910 en het nieuwe studiejaar is begonnen op de universiteit van Cambridge. Het is een half jaar nadat Emily en Wendell de encyclopedie
publiceerden en ze hebben een ritme gevonden in hun omgang met elkaar. Het avontuur lonkt, Emily wil dolgraag weer op onderzoek uit voor haar volgende
project, de Atlas der Anderlanden. Een incidentje op de faculteit versnelt hun volgende expeditie en leidt Emily en Wendell naar de Oostenrijkse Alpen.
Ondertussen probeert Wendells stiefmoeder hem te pakken te krijgen en hem te vermoorden. Lukt het Emily en Wendell om te vinden waar ze naar op zoek zijn
en om ook nog eens uit de handen van zijn stiefmoeder te blijven?

Net als in het vorige boek wordt dit verhaal voor het grootste deel verteld vanuit Emily. Ze is nog steeds niet erg tactvol maar in vergelijking met haar
eerdere expeditie weet ze wel beter haar weg te vinden in sociale situaties. Ze is minder bot en weet beter wat ze wel en niet moet zeggen of doen om de
lokale bevolking te vriend te houden. Wel blijft ze moeite houden met de sociale normen, dit is vooral te zien in haar omgang met Ariadne. Dit is een nieuw
personage dat Fawcett introduceert. Ariadne is Emily’s nichtje en studeert het eerste jaar aan Cambridge. Ze is Emily’s student-assistent. Een groter contrast
tussen deze twee personages is haast niet mogelijk, want Ariadne is prominent aanwezig en zeer enthousiast. Emily heeft hier duidelijk last van en dit
uit zich in een afstandelijke houding naar Ariadne. Wendell daarentegen is wel gesteld op het gezelschap van de jonge student, hij gaat wat geduldiger
met haar om en lijkt haar beter te kunnen verdragen. Maar ook hij heeft zijn problemen en die komen vooral later in het boek tot uiting. Hij en Emily vullen
elkaar nog steeds goed aan, want terwijl zij zich soms nog echt geen houding weet te geven is hij amicaal. Tenslotte wordt er nog een personage geïntroduceerd,
Dr. Rose. Ook hij botst regelmatig met Emily. Hij is al langer actief in het vak en vindt het lastig om zich te schikken naar Emily’s vaak onconventionele
onderzoeksmethoden. Andersom kan Emily zich lastig naar zijn methoden schikken. Doordat deze groep met elkaar zit opgescheept groeien ze allemaal wel,
ieder op hun eigen tempo.

Fawcett vertelt dit verhaal wederom in dagboekvorm. Dit past bij de personages en hierdoor leest het boek ook makkelijk weg. In tegenstelling tot het vorige
boek zijn de hoofdstukken wel vrij lang. Maar doordat het vlot leest merk je hier weinig van. Ook zijn de voetnoten weer aanwezig en in het luisterboek
werden deze direct in het verhaal verwerkt. Dit zorgt ervoor dat je niet hoeft te bladeren. Ondanks dat je deze voetnoten niet per sé nodig hebt, krijg
je ze op deze manier wel makkelijk mee. Een klein deel van dit verhaal wordt verteld vanuit Wendell, in het luisterboek is dit te herkennen aan de mannelijke
voorlezer.

In vergelijking met het eerste deel in deze serie is het verhaal van dit tweede boek een stuk gevaarlijker en spannender. Er gebeurt meer en er staat meer
op het spel. De gebeurtenissen worden persoonlijker en hierdoor zie je wat voor impact deze op de personages hebben. Dit maakt het boek geen typische cozy
fantasy, wat mij juist weer intrigeert. Echte cozy fantasy slaat bij mij de plank vaak mis, er gebeurt te weinig en het verhaal wordt nergens echt spannend.
Dat is hier wel anders. Het tempo ligt vrij hoog en ook al wordt het nergens echt nagelbijtend spannend, er zijn toch meer interessante en soms ronduit
angstige momenten dan in het vorige boek. Dat is ook logisch, gezien Wendell zijn stiefmoeder jacht op hem maakt. Hij is nu ook een stuk mysterieuzer,
want er is duidelijk iets gaande. Het duurt alleen tot ver in het verhaal voor je erachter komt wat dat is. Dat mysterieuze is ook een belangrijke factor
voor eerdergenoemde spanning. Het einde maakt nieuwsgierig naar het vervolg.

Emily Wilde’s Map of the Otherlands van Heather Fawcett was mijn eerste boek van 2025 en was daarmee een goede start van dit leesjaar. Het verhaal is spannender
dan in het vorige deel en de personages zijn echt gegroeid. De schijfstijl is nog steeds even vlot, dat komt door de vertelvorm die de auteur gebruikt.
Wel zijn de hoofdstukken aan de lange kant, maar tijdens het lezen heb je dit niet zo door. De sfeer doet erg winters aan en ik ben daarom blij dat ik
het boek nu heb gelezen en niet in april. Houd je van cozy fantasy die toch niet extreem cozy is? Dan is deze serie zeker een aanrader.