Lezersrecensie
Grappig en onbeschaamd
Ik las afgelopen week ‘Sophie, de onweerstaanbare gravin’, een regency-roman geschreven door Georgette Heyer.
Sophie Stanton-Lacy, de enige dochter van Sir Horace, moet bij haar tante Elizabeth Ombersly verblijven terwijl hij op diplomatieke missie naar Zuid-Amerika is.
Ze is een eigenzinnig, jonge vrouw van 20 jaar die door haar vader ongeveer heel haar leven mee op sleeptouw genomen werd op zijn vele reizen. Met haar komst naar Londen zet ze het leven van de familie Ombersly helemaal op zijn kop. Haar nicht Cecilia is verliefd op de oppervlakkige dichter Augustus, maar zou eigenlijk moeten trouwen met de welgestelde lord Charlbury. Haar neef Charles Rivenhall erfde een groot fortuin van hun oudoom en is nu feitelijk de man van het huis sinds hun vader onnoemelijk veel schulden heeft. Hij is zelf verloofd met de saaie miss Wraxton en gedraagt zich altijd zoals het hoort. En dan zijn er nog Hubert, Selina, Gertrude en Amabel.
Ze komt terecht in een druk huishouden, maar is toch degene die eindelijk wat leven in de brouwerij brengt. Ze bemoeit zich, charmeert iedereen, is zeer verstandig en tart alle sociale normen met haar onbetamelijk gedrag.
Het is in een boek dat voor het eerst uitkwam in 1950, maar het werd dit jaar door Uitgeverij Oceaan heruitgegeven. Het taalgebruik werd vermoedelijk ook wat opgepoetst waardoor het wel vlot las.
Het verhaal was best grappig en Sophie zelf is onbeschaamd. Ze houdt zich net op de grens van het onaanvaardbare en zorgt ervoor dat haar neef Charles zich blauw ergert aan haar. Cecilia is dan weer blij dat ze er eindelijk een bondgenoot bij heeft.
Een leuk verhaal met een sterk vrouwelijk hoofdpersonage.
Alleen de namen brachten me soms echt in verwarring. Soms gaat het om Sophie, dan wordt er naar haar verwezen als miss Stanton-Lacy. Zo ook met Charles die voornamelijk als mr Rivenhall benoemd wordt. Eigenlijk had ik dit gevoel met zowat alle personages. Ergens had ik liever wat meer consistentie verwacht, want dit maakte dat het soms officieel aanvoelde en een regel verder terug informeler.
Ook was misschien een overzichtje vooraan van alle personages prettig geweest, want Sophie maakt kennis met zoveel verschillende mensen die dan zo heten en een beetje verder met de achternaam of titel beschreven worden.
Het boek heeft een mooi afgerond einde, maar het was zo snel daar. Het hele middenstuk wordt ernaar toegewerkt en alles best gedetailleerd uitgelegd en het laatste stukje gaat alles in een sneltempo vooruit en gebeurt er zoveel op zo'n korte tijd dat het eigenlijk wat te oppervlakkig voelt. Een beetje jammer.
Sophie Stanton-Lacy, de enige dochter van Sir Horace, moet bij haar tante Elizabeth Ombersly verblijven terwijl hij op diplomatieke missie naar Zuid-Amerika is.
Ze is een eigenzinnig, jonge vrouw van 20 jaar die door haar vader ongeveer heel haar leven mee op sleeptouw genomen werd op zijn vele reizen. Met haar komst naar Londen zet ze het leven van de familie Ombersly helemaal op zijn kop. Haar nicht Cecilia is verliefd op de oppervlakkige dichter Augustus, maar zou eigenlijk moeten trouwen met de welgestelde lord Charlbury. Haar neef Charles Rivenhall erfde een groot fortuin van hun oudoom en is nu feitelijk de man van het huis sinds hun vader onnoemelijk veel schulden heeft. Hij is zelf verloofd met de saaie miss Wraxton en gedraagt zich altijd zoals het hoort. En dan zijn er nog Hubert, Selina, Gertrude en Amabel.
Ze komt terecht in een druk huishouden, maar is toch degene die eindelijk wat leven in de brouwerij brengt. Ze bemoeit zich, charmeert iedereen, is zeer verstandig en tart alle sociale normen met haar onbetamelijk gedrag.
Het is in een boek dat voor het eerst uitkwam in 1950, maar het werd dit jaar door Uitgeverij Oceaan heruitgegeven. Het taalgebruik werd vermoedelijk ook wat opgepoetst waardoor het wel vlot las.
Het verhaal was best grappig en Sophie zelf is onbeschaamd. Ze houdt zich net op de grens van het onaanvaardbare en zorgt ervoor dat haar neef Charles zich blauw ergert aan haar. Cecilia is dan weer blij dat ze er eindelijk een bondgenoot bij heeft.
Een leuk verhaal met een sterk vrouwelijk hoofdpersonage.
Alleen de namen brachten me soms echt in verwarring. Soms gaat het om Sophie, dan wordt er naar haar verwezen als miss Stanton-Lacy. Zo ook met Charles die voornamelijk als mr Rivenhall benoemd wordt. Eigenlijk had ik dit gevoel met zowat alle personages. Ergens had ik liever wat meer consistentie verwacht, want dit maakte dat het soms officieel aanvoelde en een regel verder terug informeler.
Ook was misschien een overzichtje vooraan van alle personages prettig geweest, want Sophie maakt kennis met zoveel verschillende mensen die dan zo heten en een beetje verder met de achternaam of titel beschreven worden.
Het boek heeft een mooi afgerond einde, maar het was zo snel daar. Het hele middenstuk wordt ernaar toegewerkt en alles best gedetailleerd uitgelegd en het laatste stukje gaat alles in een sneltempo vooruit en gebeurt er zoveel op zo'n korte tijd dat het eigenlijk wat te oppervlakkig voelt. Een beetje jammer.
1
Reageer op deze recensie
