Lezersrecensie
Boeiende levensverhalen van honderdjarigen
In de bundel Nieuwe Eeuwelingen komen 12 honderdjarigen zelf aan het woord. Ze werden ondervraagd door Steffie van den Oord, die er mooie levensbeschrijvingen van maakte. Elk verhaal start met een kort portretje dat de eeuweling typeert, daarna gaat het meestal verder in de ik-persoon (op enkele uitzonderingen na, waar bijvoorbeeld een buurvrouw voortdurend en bijna hilarisch interrumpeert).
Die ik-persoon maakt de verhalen intenser. Alsof je beter meekrijgt wat de honderdjarige voelde, maar ook wat hij of zij verzwijgt - waar het verhaal niet verder gaat.
Het was, verwacht ik, nadrukkelijk níet de bedoeling van de schrijfster een compleet beeld van een eeuw te geven. Ze laat de honderdjarigen hun verhaal doen - en het gaat erom wat zij van belang vonden. Dat daarbij heel vaak de nadruk ligt op de Tweede Wereldoorlog, zoals kristofsjongers in zijn recensie beschrijft, is waar. Maar hij verwacht ten onrechte een geschiedkundig volledig overzicht van een eeuw, terwijl het draait om hún levensverhaal - en ik weet hoe vaak de oorlog ook thuis in alle verhalen terugkwam...
Er komen in Nieuwe Eeuwelingen heel uiteenlopende personen aan het woord. Een voormalig makelaar, de burgemeester van het tijdens de watersnoodramp verdronken Stellendam, een non, een molenaar, een boerin, een soldaat enzovoort. Ze komen uit allerlei sociale kringen. Je krijgt daardoor een uiteenlopende range aan verhalen. Over de Joodse onderduikers in een kuil in het bos, de overtuiging dat God je de opdracht gaf veel geld te verdienen, het verhaal van de dochter van de vermoorde muzikant Pisuisse, de vrouw die de Spaanse griep doorstond, het stel dat voor de kerkgemeenschap belijdenis moest doen omdat ze een verschillend geloof hadden tot het fijngevoelige, simpele verhaal van de weduwnaar die nog steeds treuren kan om de dood van zijn vrouw.
Nieuwe Eeuwelingen is een soort vervolg op een eerder boek van Van den Oord waarin ze honderdjarigen aan het woord liet. Deze keer maakte Corona het interviewen er niet gemakkelijk op, beschrijft ze. Desondanks levert het mooie en overtuigende verhalen op.
Die ik-persoon maakt de verhalen intenser. Alsof je beter meekrijgt wat de honderdjarige voelde, maar ook wat hij of zij verzwijgt - waar het verhaal niet verder gaat.
Het was, verwacht ik, nadrukkelijk níet de bedoeling van de schrijfster een compleet beeld van een eeuw te geven. Ze laat de honderdjarigen hun verhaal doen - en het gaat erom wat zij van belang vonden. Dat daarbij heel vaak de nadruk ligt op de Tweede Wereldoorlog, zoals kristofsjongers in zijn recensie beschrijft, is waar. Maar hij verwacht ten onrechte een geschiedkundig volledig overzicht van een eeuw, terwijl het draait om hún levensverhaal - en ik weet hoe vaak de oorlog ook thuis in alle verhalen terugkwam...
Er komen in Nieuwe Eeuwelingen heel uiteenlopende personen aan het woord. Een voormalig makelaar, de burgemeester van het tijdens de watersnoodramp verdronken Stellendam, een non, een molenaar, een boerin, een soldaat enzovoort. Ze komen uit allerlei sociale kringen. Je krijgt daardoor een uiteenlopende range aan verhalen. Over de Joodse onderduikers in een kuil in het bos, de overtuiging dat God je de opdracht gaf veel geld te verdienen, het verhaal van de dochter van de vermoorde muzikant Pisuisse, de vrouw die de Spaanse griep doorstond, het stel dat voor de kerkgemeenschap belijdenis moest doen omdat ze een verschillend geloof hadden tot het fijngevoelige, simpele verhaal van de weduwnaar die nog steeds treuren kan om de dood van zijn vrouw.
Nieuwe Eeuwelingen is een soort vervolg op een eerder boek van Van den Oord waarin ze honderdjarigen aan het woord liet. Deze keer maakte Corona het interviewen er niet gemakkelijk op, beschrijft ze. Desondanks levert het mooie en overtuigende verhalen op.
1
Reageer op deze recensie