Lezersrecensie
Spannend maar niet helemaal bevredigend
De regel van drie is een psychologische thriller die opgedeeld is in drie delen, waarbij elk deel een ander hoofdpersonage volgt: Amy, Ila en Eve. De personages zijn goed uitgewerkt en hun achtergrond wordt duidelijk uiteengezet. Gedurende het verhaal wordt regelmatig teruggegrepen op hun geschiedenis, wat helpt om hun motieven en gedragingen beter te begrijpen.
Het eerste deel, waarin Amy centraal staat, vond ik persoonlijk het meest verwarrend. Wat was werkelijkheid en wat speelde zich alleen in haar hoofd af? Dit werd gaandeweg in het tweede deel iets duidelijker, maar het blijft een mysterie. Net als je denkt dat je begrijpt wat er aan de hand is, schakelt het verhaal over naar een nieuw personage. Hierdoor blijft er veel onduidelijk: de hoofdpersonages sterven, maar hoe en wat er precies met hen is gebeurd, blijft een mysterie. Dit zorgde ervoor dat ik het boek niet echt spannend vond, eerder suggestief.
De schrijfstijl van Sam Ripley is prettig en vlot. De korte hoofdstukken zorgen ervoor dat je snel doorleest. Toch voelt het boek niet helemaal als een echte thriller, juist omdat je als lezer met veel vragen achterblijft. Het open einde vond ik enigszins teleurstellend – je krijgt geen duidelijk antwoord op wie de dader is, wat frustrerend kan zijn. Wel bevat het boek een sterke plottwist die zeker indruk maakt.
De regel van drie is een onderhoudend verhaal met een interessant concept, maar de spanning blijft beperkt en het gebrek aan concrete antwoorden maakt dat het niet helemaal bevredigend aanvoelt.
Het eerste deel, waarin Amy centraal staat, vond ik persoonlijk het meest verwarrend. Wat was werkelijkheid en wat speelde zich alleen in haar hoofd af? Dit werd gaandeweg in het tweede deel iets duidelijker, maar het blijft een mysterie. Net als je denkt dat je begrijpt wat er aan de hand is, schakelt het verhaal over naar een nieuw personage. Hierdoor blijft er veel onduidelijk: de hoofdpersonages sterven, maar hoe en wat er precies met hen is gebeurd, blijft een mysterie. Dit zorgde ervoor dat ik het boek niet echt spannend vond, eerder suggestief.
De schrijfstijl van Sam Ripley is prettig en vlot. De korte hoofdstukken zorgen ervoor dat je snel doorleest. Toch voelt het boek niet helemaal als een echte thriller, juist omdat je als lezer met veel vragen achterblijft. Het open einde vond ik enigszins teleurstellend – je krijgt geen duidelijk antwoord op wie de dader is, wat frustrerend kan zijn. Wel bevat het boek een sterke plottwist die zeker indruk maakt.
De regel van drie is een onderhoudend verhaal met een interessant concept, maar de spanning blijft beperkt en het gebrek aan concrete antwoorden maakt dat het niet helemaal bevredigend aanvoelt.
1
Reageer op deze recensie