knap bij elkaar gebracht

Ik mocht dit boek lezen voor het Selfpub café, een platform dat aandacht geeft aan boeken die in eigen beheer zijn uitgegeven. Als lezer krijg je het boek van je keuze gratis opgestuurd en dan heb je een paar weken om het boek te lezen. Als je het uit hebt, schrijf je een recensie en stuur je het boek op jouw kosten naar de volgende. Het is de bedoeling dat je verschillende keren op sociale media laat zien dat jij dit boek leest en ook moet je de recensie zoveel mogelijk delen. Je mag na afloop ook iets in het boek schrijven, want na een jaar rondreizen komt het boek weer terug bij de auteur.

Toen de dag donker werd is een wat dunner boek met 21 horrorverhalen. Op het eerste gezicht lijken het allemaal losstaande verhalen, maar gaandeweg ontdek je dat de verhalen allemaal met elkaar verbonden zijn. Knap gedaan! De andere overeenkomst is dat alle verhalen geschreven zijn vanuit de ik-persoon. Soms is de ik een overduidelijke dader en soms is de ik een overduidelijk slachtoffer. In andere verhalen ligt het niet zo zwart/wit en vraag je je af wat jij had gedaan als je zoveel ellende en onrecht had meegemaakt.

Aan het eind van het boek staan een viertal verhalen die genummerd zijn als deel 1 t/m 4, deze verhalen heb ik achter elkaar gelezen, zonder pauze. Ze voelden als één geheel en persoonlijk had ik er een enkel verhaal van gemaakt. De andere verhalen in het boek zijn allemaal goed los te lezen, bijvoorbeeld voor het slapen. Als je durft. Hoewel het losstaande verhalen zijn, zijn ze allemaal met elkaar verbonden en herken je in sommige verhalen elementen uit de verhalen ervoor. Het boek komt daarom het beste tot zijn recht wanneer je de verhalen op volgorde leest.

Er zit nog een enkele taalfout in het boek, maar dat heeft zeker geen invloed op het leesgenot. Wel vond ik het ene verhaal makkelijker te volgen dan het andere. Bij Housekeeping en Dinershow zag ik het gebeuren tot in detail voor me. Ik weet niet of ik nu ooit nog normaal naar een dinershow kan kijken. Melancholie en Schors vond ik wat lastiger om te volgen. Deze verhalen draaien meer om de psyche. Deze variatie zorgt ervoor dat er voor ieder wat tussen zit.

Het is duidelijk dat de auteur zich heeft laten inspireren door andere bekende verhalen, hoewel er ook verhalen tussen zitten waarbij ik niet meteen aan een bekende trilogie of een bekend mythisch wezen dacht.


Het getal 13 speelt een belangrijke rol in het boek, die aan het einde pas duidelijk wordt. Op dat moment wordt ook de titel van het boek duidelijk.


Op de cover staat een man die op een krukje zit en de krant leest. De krant staat in brand. Op de geeloranje vlammen na, die de man en de krant in het licht zetten, is de cover in donkere grijsblauwe tinten. De witte letters van titel en auteur vallen hierin extra op. Hoewel de cover goed bij een horror-verhalenbundel past, zou hij ook zo voor een ander boek gebruikt kunnen worden.

Al met al heb ik het boek met veel plezier gelezen. Mijn favoriete verhaal is... geen idee eigenlijk. Er zijn een paar die ik minder goed vind, maar uit de rest kan ik niet kiezen. Ik vind ze allemaal goed.