Lezersrecensie
De helaasheid der tijd alledaagse Westvlaamse dingen
3,5/5
Een boek dat gaat over de kinder- en tienerjaren van de schrijver in de seventies en eighties, twee decennia die bij velen nog heel geliefd zijn, doet reflecteren, nostalgisch worden en melancholisch zijn naar oude gouden tijden... Maar was alles wel zo mooi en zo van 'goud'?
Duidelijk is dat in het boek dat Rino Feys schreef een kindertijd altijd iets is waar we allemaal met veel plezier aan terugdenken. Het kattenkwaad dat werd uitgespookt, de fratsen die werden uitgehaald, de vriendschappen tussen schoolkameraden en samen met broers en zussen (als die er waren) het bloed van onder je ouders hun nagels drijven... kleine kinderen, kleine zorgen...
En ook dat is héél duidelijk in het relaas van Rino waar hij vertelt over een verloren portomonnee'tje met honderd Belgische franken in, over het duikelen in de gracht met de fiets, over het uittesten van een band om daarna van niks te weten als de eigenaar komt zeggen dat deze leeggelopen was... kleine dingen...
Maar ook naarmate je ouder wordt, vergroten de zorgen. En als tiener wordt school een opdracht. In Rino zijn verhaal gaat hij uiteindelijk in leercontract bij zijn vader, als stukadoor. Dat betekent hard werken, bij mensen over de vloer komen (niet overal even geliefd of zorgeloos) maar ook een band scheppen met je vader. Maar ook iets opmerken dat je nooit eerder zag, hoe je vader eigenlijk een alcoholist is, wat er later zal voor zorgen dat je ouders ook uiteen zullen gaan.
Er zijn ook de leuke verhalen van de eerste auto die je ouders aanschaffen, een witte Ford Escort, waarmee je je eerste zondagstripje naar de zee ondernam om uren in de file te staan (toen al) en na een uur op het strand in een storm terecht te komen en dan opnieuw uren in de file naar huis te moeten staan.
Vaak zijn herinneringen die we hebben aan onze jeugd enkel de prettige en leuke maar soms overvallen je ook de minder leuke. Zo ook in dit boek! En dit realistische beeld dat Feys schets maakt het dan ook een heel mooi portret van een gezin dat er alles aan doet om een mooi leven te kunnen leiden, samen, maar dat dat niet altijd even makkelijk blijkt te zijn.
De eerste twee delen uit dit boek vond ik heel goed, grappig met momenten, brachten ook voor mezelf enkele leuke jeugdherinneringen naar boven.
Het laatste deel van 'Het geluid van brekend glas' verviel een beetje in het pessimistische beeld van de jaren tachtig en hoe Rino zijn legerdienst moest ondergaan, ook al had hij afgekeurd moeten worden. Daardoor viel het me iets moeilijker om dat laatste deel met evenveel plezier te lezen. Maar ook hier toont dit heel mooi aan dat je kinderjaren, hoe lastig het ook is voor je ouders om rond te komen, als kind besef je dit te weinig, de jaren zijn waarin je kan en mag zorgeloos genieten, terwijl je tienerjaren de jaren zijn waarin je gevormd wordt en je geconfronteerd wordt met de harde realiteit vaak...
'Het Geluid van brekend Glas' is alvast de moeite om je voor in de sofa te zetten en uren leesplezier. Ga maar samen met Rino mee op deze trip to memory lane!
Een boek dat gaat over de kinder- en tienerjaren van de schrijver in de seventies en eighties, twee decennia die bij velen nog heel geliefd zijn, doet reflecteren, nostalgisch worden en melancholisch zijn naar oude gouden tijden... Maar was alles wel zo mooi en zo van 'goud'?
Duidelijk is dat in het boek dat Rino Feys schreef een kindertijd altijd iets is waar we allemaal met veel plezier aan terugdenken. Het kattenkwaad dat werd uitgespookt, de fratsen die werden uitgehaald, de vriendschappen tussen schoolkameraden en samen met broers en zussen (als die er waren) het bloed van onder je ouders hun nagels drijven... kleine kinderen, kleine zorgen...
En ook dat is héél duidelijk in het relaas van Rino waar hij vertelt over een verloren portomonnee'tje met honderd Belgische franken in, over het duikelen in de gracht met de fiets, over het uittesten van een band om daarna van niks te weten als de eigenaar komt zeggen dat deze leeggelopen was... kleine dingen...
Maar ook naarmate je ouder wordt, vergroten de zorgen. En als tiener wordt school een opdracht. In Rino zijn verhaal gaat hij uiteindelijk in leercontract bij zijn vader, als stukadoor. Dat betekent hard werken, bij mensen over de vloer komen (niet overal even geliefd of zorgeloos) maar ook een band scheppen met je vader. Maar ook iets opmerken dat je nooit eerder zag, hoe je vader eigenlijk een alcoholist is, wat er later zal voor zorgen dat je ouders ook uiteen zullen gaan.
Er zijn ook de leuke verhalen van de eerste auto die je ouders aanschaffen, een witte Ford Escort, waarmee je je eerste zondagstripje naar de zee ondernam om uren in de file te staan (toen al) en na een uur op het strand in een storm terecht te komen en dan opnieuw uren in de file naar huis te moeten staan.
Vaak zijn herinneringen die we hebben aan onze jeugd enkel de prettige en leuke maar soms overvallen je ook de minder leuke. Zo ook in dit boek! En dit realistische beeld dat Feys schets maakt het dan ook een heel mooi portret van een gezin dat er alles aan doet om een mooi leven te kunnen leiden, samen, maar dat dat niet altijd even makkelijk blijkt te zijn.
De eerste twee delen uit dit boek vond ik heel goed, grappig met momenten, brachten ook voor mezelf enkele leuke jeugdherinneringen naar boven.
Het laatste deel van 'Het geluid van brekend glas' verviel een beetje in het pessimistische beeld van de jaren tachtig en hoe Rino zijn legerdienst moest ondergaan, ook al had hij afgekeurd moeten worden. Daardoor viel het me iets moeilijker om dat laatste deel met evenveel plezier te lezen. Maar ook hier toont dit heel mooi aan dat je kinderjaren, hoe lastig het ook is voor je ouders om rond te komen, als kind besef je dit te weinig, de jaren zijn waarin je kan en mag zorgeloos genieten, terwijl je tienerjaren de jaren zijn waarin je gevormd wordt en je geconfronteerd wordt met de harde realiteit vaak...
'Het Geluid van brekend Glas' is alvast de moeite om je voor in de sofa te zetten en uren leesplezier. Ga maar samen met Rino mee op deze trip to memory lane!
1
Reageer op deze recensie