Lezersrecensie
Mistflarden en merg uit je botten
Waar ben je? - Anna van Praag
Zoals we gewend zijn van de boeken van Anna van Praag is het verhaal meer dan wat er geschreven staat. Er hangt iets tussen de regels als mistflarden, iets wat je probeert te grijpen en net als je denkt dat dat lukt, zet de auteur je op het verkeerde been. Juno, een van de twee hoofdpersonen uit Waar ben je? doet zeker mee aan het optrekken van die mist: ze is altijd al dol geweest op speurtochten, raadsels, escape rooms en challenges verzinnen. Totdat ze op een dag zelf in mist opgaat. Ze laat van de ene op de andere dag niks meer van zich horen. Omdat ze al 18 jaar is, denken haar moeder en broer Milan (15) dat ze gewoon even rust nodig heeft. Maar haar verdwijning duurt wel erg lang…
Waar ben je? leest weer als een heerlijke young adult die precies aansluit bij wat jongeren bezighoudt. Van Praag heeft oog voor detail, een klein woordje, een verwijzing naar een film: je merkt dat ze enorme empathie voelt voor deze doelgroep. Ook verwijst ze naar andere boeken, van Dostojevski tot Wij gaan op berenjacht. Het klinkt nu gek, maar het past allemaal geweldig in elkaar.
Het verhaal gaat over schuld en vergeving. De band tussen broer en zus en familierelaties zijn daarbij belangrijke motieven. Mooier dan Van Praag zelf kan ik het niet zeggen:
“Broers en zussen zijn het merg van je bot, zegt ze moeder van Jaleesa vriendelijk. ‘Dat is een Surinaamse uitdrukking.’ (…) Christopher zegt dat merg iets is dat in een bot zit, misschien net zoiets als het hars in een boom. Een dode tak wordt dor als het merg eruit is.” (Blz. 163)
Jaleesa is het vriendinnetje van Milan. Ze helpt Milan om Juno op te sporen. Ze maken er serieus werk van, verzamelen bewijsstukken. Maar ze voeren ook veel gesprekken over de band tussen Juno en Milan. Er is iets heel ergs gebeurd toen Milan 5 jaar was en Juno 8. De herinneringen zijn vertekend geraakt. De beeldspraak met het bot en het merg is zó raak: je zit als broer en zus zo dicht op elkaar en je kunt niet zonder elkaar. Je kan je niet voorstellen dat je niet alles weet van iemand die zo dichtbij is. En toch kan het: Juno houdt een geheim voor Milan achter.
Milan wil het niet weten en sluit zich af voor de buitenwereld. Maar de waarheid moet naar buiten komen, en dat gebeurt op zo’n mooie en ontroerende manier dat het als lezer net voelt of je erbij bent, bij dat moment.
Ik ben weer zwaar onder de indruk van het schijnbare gemak waarmee Anna van Praag schrijft. Ik weet uit eigen ervaring (zeg maar gerust worsteling en eindeloze pogingen) dat dat juist de kunst is: dat het lijkt alsof het zo achteloos is opgeschreven maar ondertussen zit het vernuftig in elkaar. Ook hulde voor de bizar mooie cover en het binnenwerk met illustraties van Marc Suvaal. Tof dat ook young adult gewoon illustraties mag bevatten.
Vanaf 13/14 jaar. Verschenen bij uitgeverij Lemniscaat.
Zoals we gewend zijn van de boeken van Anna van Praag is het verhaal meer dan wat er geschreven staat. Er hangt iets tussen de regels als mistflarden, iets wat je probeert te grijpen en net als je denkt dat dat lukt, zet de auteur je op het verkeerde been. Juno, een van de twee hoofdpersonen uit Waar ben je? doet zeker mee aan het optrekken van die mist: ze is altijd al dol geweest op speurtochten, raadsels, escape rooms en challenges verzinnen. Totdat ze op een dag zelf in mist opgaat. Ze laat van de ene op de andere dag niks meer van zich horen. Omdat ze al 18 jaar is, denken haar moeder en broer Milan (15) dat ze gewoon even rust nodig heeft. Maar haar verdwijning duurt wel erg lang…
Waar ben je? leest weer als een heerlijke young adult die precies aansluit bij wat jongeren bezighoudt. Van Praag heeft oog voor detail, een klein woordje, een verwijzing naar een film: je merkt dat ze enorme empathie voelt voor deze doelgroep. Ook verwijst ze naar andere boeken, van Dostojevski tot Wij gaan op berenjacht. Het klinkt nu gek, maar het past allemaal geweldig in elkaar.
Het verhaal gaat over schuld en vergeving. De band tussen broer en zus en familierelaties zijn daarbij belangrijke motieven. Mooier dan Van Praag zelf kan ik het niet zeggen:
“Broers en zussen zijn het merg van je bot, zegt ze moeder van Jaleesa vriendelijk. ‘Dat is een Surinaamse uitdrukking.’ (…) Christopher zegt dat merg iets is dat in een bot zit, misschien net zoiets als het hars in een boom. Een dode tak wordt dor als het merg eruit is.” (Blz. 163)
Jaleesa is het vriendinnetje van Milan. Ze helpt Milan om Juno op te sporen. Ze maken er serieus werk van, verzamelen bewijsstukken. Maar ze voeren ook veel gesprekken over de band tussen Juno en Milan. Er is iets heel ergs gebeurd toen Milan 5 jaar was en Juno 8. De herinneringen zijn vertekend geraakt. De beeldspraak met het bot en het merg is zó raak: je zit als broer en zus zo dicht op elkaar en je kunt niet zonder elkaar. Je kan je niet voorstellen dat je niet alles weet van iemand die zo dichtbij is. En toch kan het: Juno houdt een geheim voor Milan achter.
Milan wil het niet weten en sluit zich af voor de buitenwereld. Maar de waarheid moet naar buiten komen, en dat gebeurt op zo’n mooie en ontroerende manier dat het als lezer net voelt of je erbij bent, bij dat moment.
Ik ben weer zwaar onder de indruk van het schijnbare gemak waarmee Anna van Praag schrijft. Ik weet uit eigen ervaring (zeg maar gerust worsteling en eindeloze pogingen) dat dat juist de kunst is: dat het lijkt alsof het zo achteloos is opgeschreven maar ondertussen zit het vernuftig in elkaar. Ook hulde voor de bizar mooie cover en het binnenwerk met illustraties van Marc Suvaal. Tof dat ook young adult gewoon illustraties mag bevatten.
Vanaf 13/14 jaar. Verschenen bij uitgeverij Lemniscaat.
2
Reageer op deze recensie
