Meer dan 6,0 miljoen beoordelingen en recensies Organiseer de boeken die je wilt lezen of gelezen hebt Het laatste boekennieuws Word gratis lid
×
Lezersrecensie

Een roman over liefde, vriendschap en leren waar je vandaan komt

Maartje 23 januari 2020 Hebban Team
De beeltenis op de cover doet een boek à la Dan Brown vermoeden. Een boek met een oud mysterie en veel actie, of een boek met magie. Toch geeft de ondertitel: een familiegeheim al aan dat het misschien ook wel iets heel anders is, zeker in combinatie met het genre: Roman. Toch zou de cover mij zeker niet overgehaald hebben om het boek te lezen en is het boek inderdaad veel meer een roman over zusterliefde, vriendschap, liefde en moederschap dan een spannend boek. Al zitten er wel spannende elementen in.

We beginnen het verhaal met een korte proloog over Agatha Sandhurst- Fitz. Wie dit is kom je pas halverwege het boek te weten, maar deze zeven zinnen intrigeren wel direct. Vervolgens leren we de ik-persoon kennen waarvan we in het tweede hoofdstuk leren dat ze Roos heet. Dit hoofdstuk is in de derde persoon geschreven. Of de schrijfster dit met een speciale reden doet, anders dan om ons de naam van haar hoofdpersonage te geven, heb ik niet kunnen achterhalen. De rest van het boek is weer in de ik-vorm geschreven, op de hoofdstukken over de andere personages na.
Hoewel deze wisseling in perspectief mij even verwarde heb ik er verder geen last van gehad en verder is de schrijfstijl heel prettig en gemakkelijk leesbaar.

Roos weet sinds haar vijftiende dat ze geadopteerd is en bezit een zilveren driehoek met raadselachtige letters die haar bij haar geboorte is meegegeven. Tien jaar geleden heeft haar man zelfmoord gepleegd en sindsdien leeft Roos een behoorlijk teruggetrokken leven. Haar beide zoons zijn het huis uit en ze is niet meer werkzaam in haar dierenartspraktijk. Op een dag komt ze een afbeelding tegen van een Engelse actrice die dezelfde driehoek lijkt te bezitten als zijzelf en Roos besluit uit te gaan zoeken wat deze driehoeken te betekenen hebben.

Er gebeurt veel in het verhaal, er komen verschillende verhaallijnen samen, personages worden geïntroduceerd en er worden behoorlijk dramatische gebeurtenissen beschreven. Halverwege het boek zit een plottwist waardoor ik even niet verder wilde lezen. Gelukkig heb ik dat wel gedaan, want ik ben echt gevallen voor de manier waarop Jagritta Olthof vrouwen beschrijft. De vrouwen zijn krachtig en toch ook kwetsbaar, vol liefde en toch ook hard, ze zijn gebrekkig in hun karakter en dat maakt ze extra geloofwaardig en om van te houden. De liefde die ontstaat in dit boek is mooi beschreven, de kleine dingen die Jagritta beschrijft om de relatie tussen de vrouwen diepgang te geven, zoals naast de auto plassen terwijl de ander je kan horen en vreselijk lachen om de domme dingen die je doet, maakten van dit boek een verhaal om in één keer uit te lezen en ontzettend mee te leven met de personages.

Ik gaf het boek 4,25 sterren.

1

Reageer op deze recensie

Meer recensies van Maartje