Lezersrecensie
Een voedzame maaltijd
Een lijvige, uitstekende aanvulling op de autobiografie die Toonder zelf schreef. En op deze manier in de juiste volgorde gelezen. In deze biografie zijn meer kanten van Toonder zichtbaar dan hij zelf wilde blootgeven. Zonder respect te verliezen worden door Wim Hazeu bijvoorbeeld de laatste oorlogsjaren behandeld, die op grond van feiten en jaartallen minder positief over Toonder oordelen dan hoe hij het zelf verhaalt. Ook is Toonder zakelijker ingesteld dan hij in zijn autobiografie beschrijft, of schuift hij zakelijke beslissingen voor zich uit waardoor mensen benadeeld worden, waar hij er zelf financieel goed uitkomt. Toonder is behept met een weifelende, indirecte en moeizame communicatie die ten koste gaat van zijn medewerkers en zijn kinderen. Dat in tegenstelling tot de kernachtige boodschappen in zijn tekeningen en verhalen.
Toonder heeft trekjes van het humanisme: “Er bestaan alleen maar mensen. De ene is dapperder dan de andere, of dommer of slimmer. Ze zijn allemaal verschillend en allemaal genuanceerd en ze reageren allemaal verschillend op de omstandigheden die zich voor hen opdoen. Dat is karma” (pg 266). En ondanks dat besef weet Toonder in zijn wispelturigheid (of onzekerheid) mensen totaal van zich te vervreemden. Uit deze biografie komt het beeld dat Marten Toonder een heer van stand is, voor wie geld zeker een rol speelde en die zich weinig kon inleven in relaties in de “echte” wereld op die met een aantal (vooral vrouwen) na. Hij verloor zich het liefst in die “andere” wereld, waaruit werkelijk schitterende verhalen voortkwamen vooral over Tom Poes en Olie B. Bommel en die hij gelukkig met de buitenwereld heeft willen delen.
Toonder heeft trekjes van het humanisme: “Er bestaan alleen maar mensen. De ene is dapperder dan de andere, of dommer of slimmer. Ze zijn allemaal verschillend en allemaal genuanceerd en ze reageren allemaal verschillend op de omstandigheden die zich voor hen opdoen. Dat is karma” (pg 266). En ondanks dat besef weet Toonder in zijn wispelturigheid (of onzekerheid) mensen totaal van zich te vervreemden. Uit deze biografie komt het beeld dat Marten Toonder een heer van stand is, voor wie geld zeker een rol speelde en die zich weinig kon inleven in relaties in de “echte” wereld op die met een aantal (vooral vrouwen) na. Hij verloor zich het liefst in die “andere” wereld, waaruit werkelijk schitterende verhalen voortkwamen vooral over Tom Poes en Olie B. Bommel en die hij gelukkig met de buitenwereld heeft willen delen.
1
Reageer op deze recensie