Lezersrecensie
Zakdoekjes klaar? Janken maar!
Ik mocht weer eens meedoen met de allerleukste buddyread van Ilona. Ik had alleen even niet geanticipeerd op alle emoties die daardoor los zouden komen door/dankzij dit boek.
Vanaf het allereerste moment zat dit boek vol in mijn gevoel. Het begin was al heel sterk, ik was direct bevangen door het verhaal. De mooie metaforen, de prachtige woorden en zinnen, en Hazel (de hoofdpersoon) die al het gebeurde vanuit haar perspectief verteld, maakten dit boek tot een realistische rollercoaster aan gevoelens. En die gingen echt alle kanten op.
De ouders van Hazel gaan scheiden, en daardoor moet zij, alleen, bij haar oma op het eiland de vakantie doorbrengen. Tijdens dit verblijf gebeurd er zo ontzettend veel dat het bijna niet bij te houden is. Het is grappig, maar ook droevig en ontzettend herkenbaar.
En af en toe zo herkenbaar dat ik er helemaal emotional damage van kreeg. Ik heb zo gehuild door dit verhaal, ik vond het zó verdrietig. Ik kan niet anders zeggen dat ik bijzonder knap vind dat een boek, dat voor kinderen geschreven is, een 37- jarige zo kan emotioneren.
Ik had alleen op een gegeven moment een error door dit verhaal. Een van de personages, Raaf, is een autist. Die werd naar mijn mening als een soort stereotype beschreven. En daar had ik zo veel moeite mee dat ik even moest ventileren met de schrijfster.( swipe voor de mooie aanvulling van Marlies) Door haar antwoord kon ik met een gerust hart verder lezen, al bleef het toch een beetje sluimeren. Dat vond ik jammer.
Maar het deed verder geen afbreuk aan het verhaal.
Hazel, die je het verhaal hoort vertellen in je hoofd, heeft deze emotionele incontinente ziel in ieder geval gratis verwerkingstherapie gegeven. Ik moest er echt even van bijkomen, het was best heftig zo alles bij elkaar. Ik weet dan ook niet precies een leeftijd aan dit boek te plakken. Ik denk dat dat per kind bekeken moet worden. Al denk ik ook dat de kinderen van nu, veel meer aankunnen dan we denken.
Dit is een ontzettend bijzonder en waardevol boek, dat je echt aan het denken zet. Wat mij betreft een enorme aanrader. Ook voor volwassenen!
Vanaf het allereerste moment zat dit boek vol in mijn gevoel. Het begin was al heel sterk, ik was direct bevangen door het verhaal. De mooie metaforen, de prachtige woorden en zinnen, en Hazel (de hoofdpersoon) die al het gebeurde vanuit haar perspectief verteld, maakten dit boek tot een realistische rollercoaster aan gevoelens. En die gingen echt alle kanten op.
De ouders van Hazel gaan scheiden, en daardoor moet zij, alleen, bij haar oma op het eiland de vakantie doorbrengen. Tijdens dit verblijf gebeurd er zo ontzettend veel dat het bijna niet bij te houden is. Het is grappig, maar ook droevig en ontzettend herkenbaar.
En af en toe zo herkenbaar dat ik er helemaal emotional damage van kreeg. Ik heb zo gehuild door dit verhaal, ik vond het zó verdrietig. Ik kan niet anders zeggen dat ik bijzonder knap vind dat een boek, dat voor kinderen geschreven is, een 37- jarige zo kan emotioneren.
Ik had alleen op een gegeven moment een error door dit verhaal. Een van de personages, Raaf, is een autist. Die werd naar mijn mening als een soort stereotype beschreven. En daar had ik zo veel moeite mee dat ik even moest ventileren met de schrijfster.( swipe voor de mooie aanvulling van Marlies) Door haar antwoord kon ik met een gerust hart verder lezen, al bleef het toch een beetje sluimeren. Dat vond ik jammer.
Maar het deed verder geen afbreuk aan het verhaal.
Hazel, die je het verhaal hoort vertellen in je hoofd, heeft deze emotionele incontinente ziel in ieder geval gratis verwerkingstherapie gegeven. Ik moest er echt even van bijkomen, het was best heftig zo alles bij elkaar. Ik weet dan ook niet precies een leeftijd aan dit boek te plakken. Ik denk dat dat per kind bekeken moet worden. Al denk ik ook dat de kinderen van nu, veel meer aankunnen dan we denken.
Dit is een ontzettend bijzonder en waardevol boek, dat je echt aan het denken zet. Wat mij betreft een enorme aanrader. Ook voor volwassenen!
1
Reageer op deze recensie