Blijft boeien tot het einde

Joe Hill (1972) schreef tot 2007 onder pseudoniem, daarna maakte hij bekend dat zijn echte naam Joseph Hillstrom King is. Hij wilde beoordeeld worden op basis van eigen kunnen en niet alleen als zoon van de bekende schrijver Stephen King. Dat is hem gelukt. Hij won een aantal prijzen en brak internationaal door in 2013.

In het verhaal van The Fireman is er een virus uitgebroken waardoor mensen over de hele wereld besmet raken. Het is een soort schimmel die zorgt voor tekeningen op de huid in de vorm van drakenschubben. Deze mysterieuze tekeningen gaan gloeien als iemand emotioneel wordt. Na verloop van tijd vliegen mensen spontaan in brand, waarbij heftige emoties het proces lijken te versnellen. Door de grote schaal waarop de besmettingen plaatsvinden, wordt de hele samenleving ontwricht. Wanorde en chaos alom zijn het gevolg. Harper Grayson, verpleegkundige op een school, meldt zich aan om vrijwilligerswerk te doen in het ziekenhuis waar de besmette mensen worden opgevangen. Op een dag merkt ze ondanks de voorzorgsmaatregelen die ze genomen heeft, dat ze besmet is. Bijna tegelijkertijd komt ze erachter dat ze zwanger is. Ze heeft vanaf dat moment nog maar één doel: Lang genoeg in leven blijven om haar kind geboren te laten worden. Ze heeft gelezen dat het mogelijk is om als besmette moeder een gezond kind ter wereld te brengen.

Het is bijzonder hoe Hill erin is geslaagd zo'n vreselijke ziekte zo mooi te beschrijven. De glinsteringen van de drakenschubbenpatronen zijn eerder fascinerend dan afschrikwekkend, hoewel de gevolgen van de ziekte, met kans op ontbranding, natuurlijk afschuwelijk zijn. De personages in het boek zijn over het algemeen vrij duidelijk goed of slecht. Harper is uiteraard een goed mens. Ze is verpleegkundige en wil niets liever dan mensen helpen. Enerzijds met haar capaciteiten als verpleegkundige, maar daarnaast ook door mensen te steunen die het moeilijk hebben. Toch is ze geen watje. Ze heeft een sterk rechtvaardigheidsgevoel en laat zich niet voor het karretje van anderen spannen.  

De apotheose van de samenleving als gevolg van de drakenschubschimmel lijkt het beste en het slechtste uit mensen naar boven te halen. Harper komt terecht in een gemeenschap van mensen die allemaal besmet zijn en buiten de 'normale' samenleving staan. Nieuwe leiderschapsstructuren ontstaan, waarbij de vergelijking met het boek De heer der vliegen zich opdringt. Sommige mensen willen niets liever dan het recht in eigen hand nemen, terwijl anderen het liefste achter de meute aanlopen om maar niet zelf te hoeven nadenken. Harper beweegt zich tussen de verschillende kampen terwijl ze steeds blijft vasthouden aan haar eigen waarden en normen. Dat maakt dat je als lezer veel sympathie opvat voor deze moedige vrouw die niets liever wil dan haar kind gezond ter wereld brengen. Ze verzamelt een aantal vrienden om zich heen waaronder de brandweerman met zijn neefje, een doof jongetje dat haar zorg en liefde hard nodig heeft.

Ondanks de onwerkelijke gebeurtenissen rondom het bijzondere virus word je meteen in het verhaal getrokken. De korte hoofdstukken en de cliffhangers aan het einde van elk hoofdstuk zorgen in het begin en einde van het boek voor een goede spanningsboog. Het middendeel is langdradig, terwijl de gebeurtenissen na pagina 500 elkaar weer in snel tempo opvolgen. Hoewel de spanning in het laatste deel er weer goed in zit, is het alsof de schrijver niet tot een einde kan komen. De ene na de andere climax volgt. Het lijkt alsof het vertellerstalent van Hill een beetje met hem op de loop is gegaan waardoor hij de plots van vijf mogelijke boeken in één verhaal heeft willen vatten.

Al met al een spannende fantasythriller die iets korter had gekund, maar, mede door de sympathieke hoofdpersoon, blijft boeien tot het einde.