Lezersrecensie
prachtig verhaal
Met de leesclub van de boekenreizigers las ik ‘De hooikinderen’ geschreven door Eva Linden.
In het voorjaar 1914 wordt de bijna veertienjarige Suzanna door haar vader naar haar oom en tante gestuurd. Ze wonen in een afgelegen dorpje in Wallonië en bezitten daar een boerderij. Suzanna moet keihard werken voor de weinige liefde die haar oom haar biedt. Met haar tante heeft ze een betere band en van haar leert ze zich allerlei manieren staande te houden. De brieven van oudere zus Beatrijs bieden haar lichtpuntjes in het zware leven.
Suzanna ontdekt in de periode dat de Eerste Wereldoorlog plaatsvond een groot geheim op de boerderij. Een geheim wat het nodige van Suzanna vraagt. Haar oom en tante hebben het niet breed en Suzanna gaat in het ziekenhuis in de buurt werken. Ze helpt in de verzorging van de gewonde soldaten. Tijdens deze verzorging wordt het voor Suzanna alsmaar zichtbaar wat de invloed van de oorlog is, hoe moeilijk het aan voedsel komen is. Is Suzanna in staat overeind te blijven in deze lastige tijd? Welke consequenties heeft het op haar als ze terug naar huis gaat?
Het verhaal wordt verteld vanuit het perspectief van Suzanna. Je leert haar door de briefwisseling tussen haar zus en haar steeds meer kennen. De sfeer van de oorlog, de ontberingen die de mensen moesten meemaken, maar ook hoop en wanhoop worden heel goed beschreven. De andere personages blijven wat op de vlakte in de uitwerking.
Het is een bijzonder verhaal waarin de spanning van die tijd te voelen is door de woorden die Eva Linden gebruikt. Ik blijf alleen met een klein beetje vraagtekens over de hooikinderen zitten. Het is voor mij overigens mijn eerste verhaal over de eerste wereldoorlogperiode.
De hooikinderen is mijn eerste kennismaking met Eva Linden. Ze heeft nog negen andere boeken geschreven, waaronder Duisternis en Verhalen uit de drakenvleugel.
In het voorjaar 1914 wordt de bijna veertienjarige Suzanna door haar vader naar haar oom en tante gestuurd. Ze wonen in een afgelegen dorpje in Wallonië en bezitten daar een boerderij. Suzanna moet keihard werken voor de weinige liefde die haar oom haar biedt. Met haar tante heeft ze een betere band en van haar leert ze zich allerlei manieren staande te houden. De brieven van oudere zus Beatrijs bieden haar lichtpuntjes in het zware leven.
Suzanna ontdekt in de periode dat de Eerste Wereldoorlog plaatsvond een groot geheim op de boerderij. Een geheim wat het nodige van Suzanna vraagt. Haar oom en tante hebben het niet breed en Suzanna gaat in het ziekenhuis in de buurt werken. Ze helpt in de verzorging van de gewonde soldaten. Tijdens deze verzorging wordt het voor Suzanna alsmaar zichtbaar wat de invloed van de oorlog is, hoe moeilijk het aan voedsel komen is. Is Suzanna in staat overeind te blijven in deze lastige tijd? Welke consequenties heeft het op haar als ze terug naar huis gaat?
Het verhaal wordt verteld vanuit het perspectief van Suzanna. Je leert haar door de briefwisseling tussen haar zus en haar steeds meer kennen. De sfeer van de oorlog, de ontberingen die de mensen moesten meemaken, maar ook hoop en wanhoop worden heel goed beschreven. De andere personages blijven wat op de vlakte in de uitwerking.
Het is een bijzonder verhaal waarin de spanning van die tijd te voelen is door de woorden die Eva Linden gebruikt. Ik blijf alleen met een klein beetje vraagtekens over de hooikinderen zitten. Het is voor mij overigens mijn eerste verhaal over de eerste wereldoorlogperiode.
De hooikinderen is mijn eerste kennismaking met Eva Linden. Ze heeft nog negen andere boeken geschreven, waaronder Duisternis en Verhalen uit de drakenvleugel.
1
Reageer op deze recensie
