Lezersrecensie
een onderwerp dat bespreekbaar moet zijn en blijven
Regelmatig kwam ik het afgelopen jaar het boek ‘Grijs’ geschreven door Carlie van Tongeren tegen op facebook. Nadat ik het op een dag voor de derde keer voorbij zag komen, heb ik het direct opgezocht.
Grijs is onderdeel van een reeks novelles die speciaal voor jongeren zijn ontwikkeld die tegen te dikke boeken opzien. Carlie van Tongeren begon de reeks met de novelle ‘Het zusje van’. ‘Grijs’ is de vierde in de rij en wat voor een.
In ‘Grijs’ krijg je het verhaal van twee jongeren te lezen. Een verhaal dat gaat over grensoverschrijdend gedrag, het meisje kreeg er mee te maken, maar de jongen had niet door dat hij over een grens ging.
Chaja en Wes lopen samen de duinen in tijdens het laatste strandfeestje van de zomer. Alleen de beleving aan dit moment was voor beide anders. Wes was trots op het feit dat hij seks had, ookal kon het beter, Chaja voelt zich schuldig dat ze geen nee heeft gezegd tegen Wes. Welke invloed heeft deze avond in het dagelijks leven op school?
Grensoverschrijdend gedrag is een onderwerp dat zeker bespreekbaar moet zijn en blijven. Het is een onderwerp dat zo kwetsbaar is dat het ook een hoop kan beschadigen.
Van Tongeren heeft het in dit verhaal vanuit meerdere perspectieven benaderd. Het laat daardoor heel goed de link zien met de titel Grijs. Het is vanuit de beleving iets kwetsbaars waardoor het verhaal als je het leest zeker binnenkomt omdat je ook de andere kant van het verhaal leest en daarmee bedoel ik niet dat je dan het verhaal goed praat. Maar het volledige beeld van een gebeurtenis maakte tijdens het lezen op mij ook indruk.
De prettige, toegankelijke schrijfstijl en de verdeling van het verhaal maakte dat het verhaal als een trein weglas en er voor zorgde dat ik het binnen een paar uurtjes uit had.
De cover is niet direct aantrekkelijk, (inmiddels is er een andere cover). Toch vind ik de grijze cover juist een goede link met het verhaal.
Het verhaal is goed geschreven, helder, toegankelijk en vooral niet te zwaar maar realistisch. Zo realistisch dat je er samen over in gesprek kan, want wat is nee, wanneer stemt iemand in, hoe zie je dat, wat voor invloed heeft de omgeving.
Het nawoord laat alleen maar meer zien dat dit onderwerp bespreekbaar moet zijn en het op papier zetten alleen maar meer moed laat zien om het bespreekbaar te maken en houden.
Grijs is onderdeel van een reeks novelles die speciaal voor jongeren zijn ontwikkeld die tegen te dikke boeken opzien. Carlie van Tongeren begon de reeks met de novelle ‘Het zusje van’. ‘Grijs’ is de vierde in de rij en wat voor een.
In ‘Grijs’ krijg je het verhaal van twee jongeren te lezen. Een verhaal dat gaat over grensoverschrijdend gedrag, het meisje kreeg er mee te maken, maar de jongen had niet door dat hij over een grens ging.
Chaja en Wes lopen samen de duinen in tijdens het laatste strandfeestje van de zomer. Alleen de beleving aan dit moment was voor beide anders. Wes was trots op het feit dat hij seks had, ookal kon het beter, Chaja voelt zich schuldig dat ze geen nee heeft gezegd tegen Wes. Welke invloed heeft deze avond in het dagelijks leven op school?
Grensoverschrijdend gedrag is een onderwerp dat zeker bespreekbaar moet zijn en blijven. Het is een onderwerp dat zo kwetsbaar is dat het ook een hoop kan beschadigen.
Van Tongeren heeft het in dit verhaal vanuit meerdere perspectieven benaderd. Het laat daardoor heel goed de link zien met de titel Grijs. Het is vanuit de beleving iets kwetsbaars waardoor het verhaal als je het leest zeker binnenkomt omdat je ook de andere kant van het verhaal leest en daarmee bedoel ik niet dat je dan het verhaal goed praat. Maar het volledige beeld van een gebeurtenis maakte tijdens het lezen op mij ook indruk.
De prettige, toegankelijke schrijfstijl en de verdeling van het verhaal maakte dat het verhaal als een trein weglas en er voor zorgde dat ik het binnen een paar uurtjes uit had.
De cover is niet direct aantrekkelijk, (inmiddels is er een andere cover). Toch vind ik de grijze cover juist een goede link met het verhaal.
Het verhaal is goed geschreven, helder, toegankelijk en vooral niet te zwaar maar realistisch. Zo realistisch dat je er samen over in gesprek kan, want wat is nee, wanneer stemt iemand in, hoe zie je dat, wat voor invloed heeft de omgeving.
Het nawoord laat alleen maar meer zien dat dit onderwerp bespreekbaar moet zijn en het op papier zetten alleen maar meer moed laat zien om het bespreekbaar te maken en houden.
1
Reageer op deze recensie