prachtig, herkenbaar, humor

Bijzondere boeken om te lezen vind ik ook nu weer ‘Ik denk dat ik ontvoerd ben’ van Pim Lammers. Dit boek staat in de Grote Vriendelijke 100 en is opnieuw een schrijver die ik alleen op het nieuws een keer gehoord heb maar verder niet ken. Via Passend lezen ontdekte ik dat hij ook uit is als brailleboek en daar bestaat uit twee delen.
Daarom ben ik de uitdaging aangegaan om dit boek in braille te lezen. Niet erg veel, maar genoeg om te oefenen. Ik heb eerder van Toon Hermans een bundel in braille gelezen en heb gemerkt dat poëzie me dan nog meer raakt.
In dit boek lees je gedichten over bijzondere families. Dit kan zijn over de bijzondere band met je zus, je broer, vader, moeder, grootouders, ooms en tantes. Wat bespreek je aan tafel met elkaar over eten? Over een bijzondere oom die wil racen, maar in een rolstoel zit. Thema’s als liefde en schaamte komen ook naar voren.
Al deze gedichten zijn toegankelijk geschreven, kennen gevoelige, maar ook hele grappige onderwerpen. Pim Lammers heeft de gedichten duidelijk vanuit de kinderen weten te schrijven. Het is bijzonder om te lezen hoe hij in de belevingswereld van de kinderen is terechtgekomen. Hij weet hun gevoelens en gedachtes op zo’n manier te beschrijven dat je het werkelijk voor je ziet gebeuren. De gedichten waren door de tast met de braille, het verwerken van de letters en wat je totaal leest zo fijn om te lezen.
Mijn zoon keek tegelijkertijd mee in het gewone boek, want de illustraties van Sarah van Dongen waren ook erg leuk om te zien. Hij vond ze heel erg passen bij de gedichten maar ook een beetje iets anders gaven aan de gedichten.
In braille krijg je dat niet mee.
Ik heb de gedichten met veel plezier gelezen en geoefend in braille. Het was gevoelig, tastbaar en had ook de nodige humor die je in je hoofd je dan ook echt goed kon voorstellen.