De weg naar erkenning ! ★★★★1/2

Als een succesvolle tv-scenarist zich aan een boekplot waagt, dan mag je een flinke dosis creativiteit verwachten! Kan Lex Passchier zijn reputatie van onderhoudende, vaart makende verteller waarmaken? En voegt hij er misschien nog een extra laag aan toe?

WOORDENSTRIJD
Al vrij snel dient zich het personage Abel aan, een bankbediende die bedenkingen heeft bij een baan als louter verdienmodel. Zijn jongere broer Vincent laat zich nog kritischer uit over het consumptiegedrag dat leidt tot de uitputting van de aarde, het uitbuiten van arbeidskrachten in ontwikkelingslanden en het creëren van uit de hand lopende klimaatproblemen. De extra laag, die hier maatschappelijke relevantie heet, is dus aanwezig! Bovendien ontstaat er een spanningsveld tussen Abel en zijn partner Puck. Hierin ontmoeten egocentrisme, persoonlijke vrijheid en, in mindere mate, ecologie elkaar. Tijdens de scherpe woordenwisselingen maak je kennis met de denk- en betoogkracht van deze schrijver.

EEN STAALTJE ZIELKUNDE
Mocht je verwachten dat deze personages het verhaal onmiddellijk op sleeptouw nemen, dan leert het uitgebreide tweede deel je dat de spil van het boek Jonathan heet. Hij zorgt, samen het rechercheteam, voor het spanningselement. Dat wil niet zeggen dat je op het puntje van je stoel zult zitten. En dat is ook niet de bedoeling. Het onderzoek, dat via allerlei hoogtepunten uit de literatuur loopt, legt de complexe identiteit van Jonathan bloot. Omdat zijn traumatische jeugd een tweevoudige persoonlijkheid heeft opgeleverd - het kind en de volwassene - staat hij op een onstabiele, verwrongen manier in het leven. De man die zich nooit erkend voelde, zint op wraak!
De tweede extra laag heet dieptepsychologie.

SCHRIJVERSGELUK?
In het derde deel gaat weer een ander luik open. Het nieuwe gezichtspunt toont schrijfster Tammy Davidson die een kat-en-muis-spel speelt met een interviewende radiopresentator. Zoals bij elk ander dispuut op deze bladzijden, knetteren de hersens ook in dit stof opwaaiende één-tweetje. Tammy zou wel eens het alter ego van Lex Passchier kunnen zijn. Hoe het ook zij, haar innerlijke stem houdt de lezer met een aantal doordenkertjes goed bij de les:
'Mag je (een auteur) een weinig invoelbaar maar wel confronterend personage opvoeren?'
'Moet je je lezers tegemoetkomen, b.v. door een afgerond einde te bedenken?'
'Heb je het recht om te schrijven over een onderwerp dat je niet kent vanuit je ervaring?'
Derde extra laag: de Letteren!

NAAR DE KERN
Als dit drieluik dichtklapt krijgt elk paneel zijn volle betekenis en wordt de samenhang duidelijk. Dan komen twee basisideeën bovendrijven: de erkenning waar mensen naar op zoek zijn en de invloed van de literatuur. Beide denksporen worden voldoende geconcretiseerd om overtuigend te zijn.

Bijzonder is ook dat de auteur de rol van toevalligheden in een roman verdedigt. Hoewel schrijvers willekeurigheden meestal vermijden, spelen toevalligheden in het echte leven een sturende rol. 'De val van Tammy Davidson' maakt duidelijk dat een ontmoeting die oogt als een goocheltruc, toch zijn plek vindt in een coherent geheel... tenminste als je in termen van lef wil denken.

TROUW ZIJN AAN JEZELF !
Met deze ideeënroman heeft Lex Passchier voor een stijlbreuk in zijn oeuvre gezorgd. Blijkbaar had hij de vrijheid van de literatuur nodig om voluit zichzelf te kunnen zijn. In dit boek koppelt hij zijn verbeelding aan een erg sterk denkvermogen. Zijn kracht om alle mogelijke aspecten van een idee of standpunt in korte tijd op tafel te leggen, is verbluffend. Het zou mooi zijn mocht deze woordkunstenaar via dit werk de weg vinden naar de ultieme erkenning!
Lees meer op: https://inktkoelie.blogspot.com/