Meer dan 6,1 miljoen beoordelingen en recensies Organiseer de boeken die je wilt lezen of gelezen hebt Het laatste boekennieuws Word gratis lid
×
Lezersrecensie

Een feest van verbale assertiviteit !

maryse 03 januari 2025
Hoe origineel en onderhoudend kan het zoveelste boek over troebele gezinsrelaties zijn? Dat kun je je afvragen als je b.v. 'Wat niet deert' van Nicolet Steemers open slaat. Vertrouwen in hoe deze schrijfster psychologie verliteratuurt, helpt je door je aarzeling heen.

ALLEEN HET BUITENHUIS HEET 'HARMONIE'
Bij het voorstellen van de plotspelers toont ze meteen haar scherpte! De persoonlijkheden liggen elkaar niet. Al snel krijgt hun communicatie een stekelig karakter. Vooral zoon Ruud gooit door zijn botte egocentrisme voortdurend stokken in het hoenderhok. Hij is de snelle, materialistisch ingestelde reclameman. De musicus, broer Philip, is zijn tegenpool. En het eeuwig puberende nakomertje Manon is het maatje van deze bedachtzame man. Samen met hun invalide vader brengen ze enkele vakantiedagen door in het buitenhuis van de familie. Daar komt het tot een confrontatie met het pijnlijke verleden en de tegenstellingen in het gezin.

De thematiek van 'Wat niet deert' richt zich op het ontwikkelen van relaties tussen ouders en kinderen. Hoe verschillend de kijk van de zonen en de dochter De Rijke op hun vader en moeder is, wordt overtuigend, en voor veel lezers vast herkenbaar, in beeld gebracht. Zo is voor de ene de moeder flamboyant en grappig, voor de andere egocentrisch, kil en onbetrouwbaar. De wig die daardoor tussen de kinderen gedreven wordt, klinkt als een statement doorheen het verhaal.

DE KRACHT VAN TAAL
Het grootste compliment gaat naar de taalbeheersing van de auteur. Haar woorden zijn accuraat, onverbloemd, rauw. Het assertieve redeneervermogen is benijdenswaardig. Waar het kan wordt bovendien een dosis cynische humor toegevoegd. Het is de taal die de verhoudingen op scherp zet en het plot aanjaagt.

Hoewel we Nicolet Steemers kennen als thrillerschrijfster, is 'Wat niet deert' een onversneden psychologische roman waarin zelfs de 'questionnaire' van Marcel Proust een rol speelt. Deze tien persoonlijke vragen worden soms door interviewers gebruikt om een portret van iemand te schetsen. Zou het niet interessant zijn om deze vrijpostige vragen bij gelegenheid aan Nicolet zelf te stellen... of zou ze er via 'interviewee' Philip al op geantwoord hebben?!
Lees meer op: https://inktkoelie.blogspot.com/

Reageer op deze recensie

Meer recensies van maryse