Onvergetelijk

Lees dit boek als je wil weten hoe het kan zijn in de jeugdzorg, of als je ouders opeens kinderen opvangen. Een boek over familie, vriendschap, jeugdzorg en een roadtrip. Een hele stevige realistische YA.

Ben ik fan van Carlie van Tongeren? Dat kun je wel zeggen. Het boek zit goed in elkaar, je kunt zien dat ze veel liefde in deze personages heeft gestopt en veel research heeft gedaan.

Korte inhoud:
Juna komt samen met haar broertje Syl in een gezinshuis te wonen omdat het thuis niet meer gaat. Juna is boos op iedereen. Naar school gaan gaat nog niet echt, ze heeft zoveel emoties die niet verwerkt zijn.
Het gezinshuis is van de ouders van Lennon, die daar ook nog woont. Hij is het niet eens met al die "probleemgevallen" en dat hij zijn ouders moet delen. Hij is druk met zijn basketbalcarrière, rijbewijs en examens halen.

Je wisselt af, de ene keer lees je het perspectief van Juna, de andere keer van Lennon. Soms wordt er afgewisseld met herinneringen van andere jongeren.

De schrijfstijl vind ik heerlijk. Ik zie precies voor me hoe het gaat. Niet iedereen kan herkenbare pubers schrijven, maar Carlie kan het zeker. De ruzies, de manier van praten. De felheid waarmee ze zichzelf verdedigen. Het schelden en vloeken.
Soms stop ik met lezen omdat ik een stukje zo mooi vind opgeschreven. Bijvoorbeeld als Juna haar broertje troost:

"Hoe ze daar staat. Met de paniek en tranen in de ogen, en toch ook een volwassen rust met haar broertje in de armen, te midden van scherven en machteloosheid."

Juna heeft zoveel meegemaakt, die is zo vaak teleurgesteld. Ze doet zo haar best om het haar moeder naar de zin te maken, maar die is niet in staat om voor haar te zorgen. Teleurstelling na teleurstelling na teleurstelling. Elke keer hoop je net als zij dat het nu beter zal gaan.
Juna houdt iedereen op afstand en loopt weg als het moeilijk is. Ook midden in de nacht. Ook zonder fatsoenlijke kleren aan. Ze zoekt de uitdaging en grenzen op.

Lennon is daarentegen veel ingetogener, zijn problemen lijken minder groot dan die van Juna. Aan het einde benoemen ze dat ook: "Wat zou jij doen als je mij was?" "Ik denk dat ik te anders ben om dat te zeggen."

Heb ik deze leerlingen in de klas? Zeker. Ik weet het alleen niet altijd. Ik hoop dat ik zo meer begrip kan opbrengen. De kansenongelijkheid ('ik ben nog nooit op vakantie geweest') zet me ook tot nadenken aan. Niet iedereen wordt geboren met dezelfde kansen. Wat kun je als docent doen om het leven voor al je leerlingen beter te maken?

Ik raad dit boek ab-so-luut aan.