Lezersrecensie
Dit biedt een diepgaand inzicht in de innerlijke strijd van een vrouw in een verstikkend huwelijk
Deze recensie werd eerder gepubliceerd op mijn blog GraagGelezen.
‘Claudine vertrekt’ sluit de geliefde Claudine-reeks van Colette af, ditmaal met een verrassende wending: het verhaal wordt verteld vanuit het perspectief van Annie, Claudines vriendin. Deze keuze geeft een frisse blik op de wereld van Claudine en haar omgeving, en biedt een diepgaand inzicht in de innerlijke strijd van een vrouw in een verstikkend huwelijk.
“Met mijn wijsvinger tegen mijn bonkende slaap heb ik met de nodige moeite zijn brief gelezen. Want ik ben weer eens ten prooi aan de verpletterende migraine die me periodiek tot wanhoop drijft. Met opeengeklemde kaken en mijn linkeroog dicht luister ik naar het onophoudelijke gehamer in mijn hoofd. Bij elke dreun trillen mijn oogleden. Het licht doet pijn, maar de duisternis verstikt me.
Vroeger, bij grootmama, snoof ik dan ether totdat ik bijna bewusteloos was...”
Annie is een compleet ander personage dan de onstuimige Claudine. Waar Claudine bruist van levenslust en onafhankelijkheid, is Annie gevangen in een schijnbaar perfect, maar in werkelijkheid liefdeloos huwelijk met de dominante Alain. Colette weet Annies innerlijke conflict subtiel en overtuigend neer te zetten. De lezer voelt haar groeiende onbehagen en haar verlangen naar een authentieker leven.
De kracht van het boek ligt in de scherpe observaties van Colette over de sociale conventies en de beperkingen die vrouwen in die tijd ervoeren. De beschrijvingen van het mondaine kuuroord en het Wagneriaanse Bayreuth vormen een treffend decor voor Annies ontluikende rebellie. De ontmoetingen met Claudine, die inmiddels verzoend is met Renaud, spelen een cruciale rol in Annies transformatie. Claudine fungeert als een katalysator, die Annie aanzet tot zelfreflectie en het doorbreken van haar passiviteit.
Colette's schrijfstijl is, zoals altijd, elegant en levendig. Ze weet met rake details de sfeer en de personages tot leven te brengen. De vertaling van Gerda Baardman doet recht aan de subtiliteit en de humor van het origineel.
“Ik zwijg, vol respect voor dat vertrouwen in de liefde en ook een beetje trots dat ik de enige, of bijna de enige, ben die de ware Claudine kent zoals ze is: hartstochtelijk, gedreven en wild als een jonge druïde.
In Bayreuth was ik bereid haar te gehoorzamen, ten goede of ten kwade. Nu kijkt ze me aan met die ogen waarin ik zo graag de glans weer zou zien waardoor ik in het Markgräfinpark werd verblind.”
‘Claudine vertrekt’ is een waardige afsluiter van de reeks. Het is een boek dat niet alleen boeit door het verhaal, maar ook aanzet tot nadenken over de thema's van vrijheid, zelfbeschikking en de complexiteit van menselijke relaties. Het is een aanrader voor liefhebbers van Colette en voor iedereen die geïnteresseerd is in de psychologische ontwikkeling van een vrouw in een tijd van sociale verandering.
‘Claudine vertrekt’ is een prachtig en ontroerend boek dat de lezer lang bij zal blijven. Je blijft nog een tijd denken aan de tijd waarin Colette het verhaal schreef en de plaats van de vrouw in de samenleving. Het is een waardige afsluiter van de Claudine-reeks en een bewijs van Colette's meesterschap als schrijfster.
‘Claudine vertrekt’ sluit de geliefde Claudine-reeks van Colette af, ditmaal met een verrassende wending: het verhaal wordt verteld vanuit het perspectief van Annie, Claudines vriendin. Deze keuze geeft een frisse blik op de wereld van Claudine en haar omgeving, en biedt een diepgaand inzicht in de innerlijke strijd van een vrouw in een verstikkend huwelijk.
“Met mijn wijsvinger tegen mijn bonkende slaap heb ik met de nodige moeite zijn brief gelezen. Want ik ben weer eens ten prooi aan de verpletterende migraine die me periodiek tot wanhoop drijft. Met opeengeklemde kaken en mijn linkeroog dicht luister ik naar het onophoudelijke gehamer in mijn hoofd. Bij elke dreun trillen mijn oogleden. Het licht doet pijn, maar de duisternis verstikt me.
Vroeger, bij grootmama, snoof ik dan ether totdat ik bijna bewusteloos was...”
Annie is een compleet ander personage dan de onstuimige Claudine. Waar Claudine bruist van levenslust en onafhankelijkheid, is Annie gevangen in een schijnbaar perfect, maar in werkelijkheid liefdeloos huwelijk met de dominante Alain. Colette weet Annies innerlijke conflict subtiel en overtuigend neer te zetten. De lezer voelt haar groeiende onbehagen en haar verlangen naar een authentieker leven.
De kracht van het boek ligt in de scherpe observaties van Colette over de sociale conventies en de beperkingen die vrouwen in die tijd ervoeren. De beschrijvingen van het mondaine kuuroord en het Wagneriaanse Bayreuth vormen een treffend decor voor Annies ontluikende rebellie. De ontmoetingen met Claudine, die inmiddels verzoend is met Renaud, spelen een cruciale rol in Annies transformatie. Claudine fungeert als een katalysator, die Annie aanzet tot zelfreflectie en het doorbreken van haar passiviteit.
Colette's schrijfstijl is, zoals altijd, elegant en levendig. Ze weet met rake details de sfeer en de personages tot leven te brengen. De vertaling van Gerda Baardman doet recht aan de subtiliteit en de humor van het origineel.
“Ik zwijg, vol respect voor dat vertrouwen in de liefde en ook een beetje trots dat ik de enige, of bijna de enige, ben die de ware Claudine kent zoals ze is: hartstochtelijk, gedreven en wild als een jonge druïde.
In Bayreuth was ik bereid haar te gehoorzamen, ten goede of ten kwade. Nu kijkt ze me aan met die ogen waarin ik zo graag de glans weer zou zien waardoor ik in het Markgräfinpark werd verblind.”
‘Claudine vertrekt’ is een waardige afsluiter van de reeks. Het is een boek dat niet alleen boeit door het verhaal, maar ook aanzet tot nadenken over de thema's van vrijheid, zelfbeschikking en de complexiteit van menselijke relaties. Het is een aanrader voor liefhebbers van Colette en voor iedereen die geïnteresseerd is in de psychologische ontwikkeling van een vrouw in een tijd van sociale verandering.
‘Claudine vertrekt’ is een prachtig en ontroerend boek dat de lezer lang bij zal blijven. Je blijft nog een tijd denken aan de tijd waarin Colette het verhaal schreef en de plaats van de vrouw in de samenleving. Het is een waardige afsluiter van de Claudine-reeks en een bewijs van Colette's meesterschap als schrijfster.
1
Reageer op deze recensie