Lezersrecensie
Ik ben ik. En ik ga jullie een verhaal vertellen (quote)
Grania Ryan gaat met een gebroken hart van New York terug naar haar familie in Ierland. Als ze op een stormachtige avond een klein meisje ontmoet die wel heel gevaarlijk op een rots bij de kust staat veranderd dat haar leven.
Zij en Aurora groeien steeds dichter naar elkaar toe. Grania's moeder vind dit maar niets. De twee families zijn elkaar in het verleden al vaker tegen gekomen. En haar moeder waarschuwt Grania dan ook om niet te dicht bij in de buurt te komen.
Beide verhalen zowel die uit het verleden als heden worden verteld in dit boek. Blijft de familiegeschiedenis en het verdriet uit het verleden als een zwarte wolk het toekomstig geluk overschaduwen? Of kan de zo de donkere wolk verdrijven?
Ik heb al eerder boeken van Riley gelezen, en ook dit boek is in dezelfde stijl geschreven.
Twee verhalen, een in hedendaagse tijd en een verhaal uit het verleden. Waar het eerst onduidelijk is wat de twee verhalen met elkaar te maken hebben. Komen ze langzaam steeds dichter naar elkaar toe en kan het verhaal uit het verleden invloed hebben op de keuzes die de personen in het hedendaagse verhaal moeten maken.
Toch pakte dit boek me niet.
Ik vind dit een van de mindere boeken van Lucinda Riley.
Het leest heel vermakelijk. En ook al gebeurt er veel in het boek, toch blijft het allemaal wat vlak.
En de achterliggende gedachtes bij de gebeurtenissen komen niet goed over waardoor het ook een beetje ongeloofwaardig overkomt.
Een simpel, niet hoogstand, vermakelijk boek.
Maar ook niet meer dan dat
1
Reageer op deze recensie