Lezersrecensie
Het verzet van de witte roos
Sophie heeft het geluk, ouders te hebben die nog steeds voor zichzelf kunnen denken, haar ouders zijn geen aanhangers van Hitler en zijn nazi's. Waardoor ze wel mag geneeskunde studeren, hiervoor gaat ze met haar broer in München wonen.
Als bij stom toeval, krijgt ze in 1 van haar eerste lessen een pamflet in haar handen gedrukt, met de mededeling dat ze deze in alle rust, en alleen moet lezen, het pamflet, stof tot nadenken over het gebeuren in Duitsland, doet haar denken aan haar broer en aan zijn gedachten, ze wil het pamflet veilig opbergen, en komt zo tot de conclusie dat haar broer de schrijver is.
Ze krijgt de kans mee te denken en werken, en grijpt deze met beide handen, met gevaar voor eigen leven
We volgen tijdens het verhaal, die op waargebeurde feiten gebaseerd is, de ondervraging met Mohr, die sympathie krijgt voor de overtuiging van Sophie, maar heen en weer geslingerd wordt in zijn eigen gedachtengang.
Ik vond het boek zeker de moeite waard om te lezen, des te meer omdat deze verzetsgroep echt bestaan heeft, een ander boek dan ik gewoon ben van Ellie Midwood, maar mag er zeker zijn.
Als bij stom toeval, krijgt ze in 1 van haar eerste lessen een pamflet in haar handen gedrukt, met de mededeling dat ze deze in alle rust, en alleen moet lezen, het pamflet, stof tot nadenken over het gebeuren in Duitsland, doet haar denken aan haar broer en aan zijn gedachten, ze wil het pamflet veilig opbergen, en komt zo tot de conclusie dat haar broer de schrijver is.
Ze krijgt de kans mee te denken en werken, en grijpt deze met beide handen, met gevaar voor eigen leven
We volgen tijdens het verhaal, die op waargebeurde feiten gebaseerd is, de ondervraging met Mohr, die sympathie krijgt voor de overtuiging van Sophie, maar heen en weer geslingerd wordt in zijn eigen gedachtengang.
Ik vond het boek zeker de moeite waard om te lezen, des te meer omdat deze verzetsgroep echt bestaan heeft, een ander boek dan ik gewoon ben van Ellie Midwood, maar mag er zeker zijn.
1
Reageer op deze recensie