Toevallig geboren vecht hij voor erkenning en gerechtigheid

Toevallig geboren, zo staat het op zijn persoonskaart. Zoals bij zoveel kinderen uit die tijd, tijdens en na de tweede wereldoorlog, kinderen waarvan alleen de moeder bekend was. Achtergelaten in een kindertehuis, wordt hij al snel geadopteerd, in een fijn en warm gezin. Tot er op een dag een vrouw op de stoep staat, het is de moeder die haar kind opeist.
De moeder is niet zoals de meeste mensen zich een moeder voorstellen. Het blijkt een boosaardige, dwingende en sadistische vrouw te zijn. Voor het kind is de warmte daarmee voorbij. Zijn beste periodes zijn nog de periodes waarin hij wordt ondergebracht in een kindertehuis, omdat zijn moeder hem onhandelbaar noemt. Het zijn over het algemeen katholieke kindertehuizen, dus maakt hij daar ook de dingen mee die pas jaren later aan het licht zijn gekomen. Toch is het er beter dan thuis.
Jaren laten, als hij volwassen is, doet zijn moeder er nog steeds alles aan hem het leven zuur te maken. In onze cultuur, waarin een moeder altijd het voordeel van de twijfel krijgt, staat een kind dan direct al met 2-0 achter. Gelukkig komen er desondanks regelmatig mensen in het boek voorbij die de kant van het kind kiezen. Later als hij volwassen is en zelf een gezin heeft gesticht, gaat hij op zoek naar zijn vader, naar erkenning en ook naar gerechtigheid. Waarbij zijn moeder hem uiteraard de voet dwars blijft zetten. Desondanks lukt het hem zijn verhaal te doen en in boekvorm uit te brengen.
Natuurlijk is het een akelig verhaal, maar er zijn ook mensen die zich juist door zo’n verhaal wat minder alleen voelen, zelf opgevoed in hardheid. Zelf vond ik het boek prettig geschreven, bovendien is het een verhaal dat het echt verdient gelezen te worden, in mijn ogen bijna een must. Er zijn tussen ook gedichten tussendoor, om de spanning een beetje te breken.
Desondanks besef ik dat sommige mensen er moeite mee zullen hebben, omdat het hun rooskleurige beeld van moeders teveel verstoord. Ik hoop echt dat juist die mensen voor even hun roze bril weg kunnen leggen om te zien dat de realiteit soms anders kan zijn. Diverse ambtelijke papieren zijn als bijlagen toegevoegd, voor wie nog enige roze twijfel heeft.

Hier een klein fragment uit 1 van de gedichten:

't Dode hout doet heel gericht
Waartoe het zielloos wordt verplicht
Slaat uit dat ene kind het woord
Zonder waarde, in pijn gesmoord
"Moeder", 't kind is weer gezwicht