Verschrikkingen van WO I

'Tussen kant en kliffen' is een historische roman geschreven door Christel Desmaretz.

November 1914 : Nu vader overleden is, woont Livia samen met haar moeder en broer in Poperinge, de Belgische Westhoek. Ze hebben het niet gemakkelijk om de eindjes aan elkaar te knopen. Moeder was een uitmuntende kantklosser maar door haar ouderdom lukt het niet meer met haar stramme vingers. De lapjes die ze maakt hebben helemaal niet meer dezelfde kwaliteit als vroeger en daardoor krijgt ze er niet veel geld meer voor. Wanneer Livia's broer beslist om ook aan het front te gaan vechten, verandert Livia's leven. Haar broer wordt gefusilleerd. Nu moet Livia voor het brood op de planken zorgen. Ze kan niet anders dan ook te leren kantklossen ook al droomde ze van een beter leven. Ze gaat in de leer bij zuster Zita. Al gauw blijkt dat Livia talent heeft en ze maakt de mooiste, ingewikkeldste patronen. Wanneer op een dag een Schotse soldaat Logan de school bezoekt, vraagt hij haar om een kantwerk van een distel te maken. Maar hier blijft het niet bij, ze spreken na de school elke week af. Er bloeit iets moois tussen hen tot wanneer op een dag Livia samen met de andere meisjes naar Normandië vlucht. Zal ze Logan ooit wel nog terugzien?
In Normandië woont Juliette na de dood van haar vader alleen op de klif. Ze heeft het daar heel naar haar zin. Wanneer ze besluit om in de kolonie een paar dagen per week te helpen, ontmoet ze de doodzieke Livia. Ze ontfermt zich over haar en verzorgt haar net als haar eigen kind. Ze wil haar adopteren want Livia heeft niets meer wat haar bindt met Poperinge...

Op de cover zie je een dame op een klif staan. Ze heeft een verlangende, dromerige blik. Het is alsof ze op de uitkijk staat of op iemand wacht
De titel is heel goed gekozen. Kant en kliffen spelen een grote rol in het verhaal

Christel schrijft beeldend, soms had ik het gevoel dat ik op het Normandisch strand liep. De beschrijving van de rust op de kliffen in tegenstelling tot de oorlogsstrijd zet de verschrikkingen van de oorlog nog meer in de verf.
Door de personages beurtelings aan het woord te laten, leer je hen beter kennen. Hun verdriet, hun opgekropte woede, hun lijden voel je bijna aan de lijve. Je leeft met hen mee.
Met de snelheid van het verhaal had ik het wel wat moeilijker. In het begin kwam het traag op gang maar dan kwam alles in een stroomversnelling en had ik het soms moeilijk om te volgen. De jaren vlogen plotseling te snel voorbij zodat het verhaal eindigde met een verrassend plot.
'Kant en kliffen' doet de lezer nog eens stilstaan bij de gruwelen van de oorlog. Na het dichtklappen van het boek, moest ik het toch eventjes laten bezinken.