Een romantisch vervolg met de nodige diepgang

De vriendinnen Chloe, Lizzy en Sofia zijn terug met hun avonturen in de stad van de liefde: Parijs! Toch gaat het leven op liefdesgebied niet over rozen. Chloe is erg onzeker in haar relatie met Guillaume, Lizzy blijkt verliefd te zijn geworden op een getrouwde man en Sofia ligt constant in de clinch met haar vriend Jean-Luc. Met de feestdagen voor de deur is het de vraag hoe de liefde voor hen zal uitpakken.

Mirjam Mieserius is schrijfster van feelgoodromans en, zoals ze zelf zegt, parttime Parisienne. Wie haar op social media volgt, zal regelmatig tips over Parijs voorbij zien komen, want ze probeert minimaal een paar maanden per jaar in de Franse hoofdstad door te brengen. Nadat Mieserius jaren bij de televisie in de productie had gewerkt, besloot ze zelf een verhaal in de vorm van een scenario te schrijven. Dit werd een plot over drie vrouwen in Parijs, de basis voor het verhaal Bestemming Parijs, waarvan Rendez-vous op Montmartre het vervolg is.

Dat Mieserius veel tijd doorbrengt in Parijs, zal tijdens het lezen van Rendez-vous op Montmartre niet verbazen. Terwijl Chloe, Lizzy en Sofia hun leven op de rit proberen te krijgen én te houden, krijgt de lezer veel van de Franse hoofdstad te zien. De dames dwalen door het prachtige winterse Parijs, zijn aan het werk en doen hun dagelijkse dingen die door Mieserius op een prettige manier worden beschreven. Het verhaal kent geen droge opsomming van bezienswaardigheden, maar zit barstensvol details en bijzondere plekjes die subtiel zijn verweven in het verhaal. De lezer krijgt hierdoor ongemerkt veel van de omgeving mee.

Het mag duidelijk zijn dat het geen moeite kost om een voorstelling te maken van de setting van het verhaal. Met diezelfde lichtvoetigheid is het Mieserius gelukt sfeer en personages vorm te geven. Hoewel het boek over drie vriendinnen gaat die allemaal in Parijs wonen, verschillen ze sterk van elkaar. Chloe is de typische booknerd (haar eigen woorden) en Sofia de hardwerkende zakenvrouw. Lizzy steekt bij deze vrouwen kil af. Ze is een heel ander persoon dan haar vriendinnen, lijkt zich regelmatig verheven te voelen boven anderen, wil eigenlijk niet werken en houdt slecht rekening met de mensen om haar heen. Ze is impulsief terwijl Sofia en Chloe rustig, overdenkend en sociaal zijn.

Mieserius wisselt tussen de hoofdstukken van vertelperspectief en laat beurtelings Chloe, Sofia en Lizzy aan het woord. Hierdoor komen personages tot leven, worden motieven duidelijk, maar wordt ook zichtbaar hoe de meiden naar elkaar en situaties kijken. Ze hebben elk hun strubbelingen en maken een eigen persoonlijke groei door. Oók Lizzy. En uiteindelijk zal ook zij de weg naar het hart van de lezer weten te vinden. Het is mooi hoe Mieserius de drie vriendinnen zo verschillend heeft weten neer te zetten. Er is altijd wel iemand waar je een klik mee voelt, verhaallijnen zijn makkelijk uit elkaar te houden en het plot is nergens saai.

Vriendschap en de liefde spelen een belangrijke rol in dit tweede deel van de serie. Andere, en grotere, thema’s zijn persoonlijke ontwikkeling en familie. De vrouwen zijn gevormd door de band die zij met hun ouders hebben. Dit is van grote invloed op hun relaties en hoe zij naar zichzelf kijken. Lizzy, Chloe en Sofia worden gedwongen belangrijke keuzes te maken om te kunnen groeien. Verder worden verlies en rouw op diverse manieren aan gestipt. Daarmee is Rendez-vous op Montmartre veel minder een zoetsappig liefdesverhaal, maar kent het de nodige diepgang.

Rendez-vous op Montmartre is een heerlijke feelgood die door de beeldende manier van vertellen aanvoelt als een ware film. Het boek met een fijne schare aan personages heeft een goede vleug romantiek gekregen, maar is noch doorsnee, noch voorspelbaar. De verhaallijnen komen nergens uit waar was verwacht, maar beloven wel een heel fijn zomers vervolg te krijgen.