Lezersrecensie
De geniale ingeving van Shibata
In De geniale ingeving van Shibata van Emi Yagi werkt Shibata als enige vrouw op een kantoor en wordt daardoor voortdurend opgezadeld met ondergeschikte klusjes. Op een dag besluit ze hier een einde aan te maken: ze vertelt haar collega’s dat ze zwanger is. Vanaf dat moment verandert haar leven drastisch. Overuren en vervelende klusjes maken plaats voor lange baden, tv-marathons en zelfs aerobicslessen voor aanstaande moeders.
Met een dagboek-app houdt ze haar 'zwangerschap' bij, terwijl ze haar groeiende buik nabootst met handdoeken. Naarmate de maanden verstrijken, begint haar verzinsel steeds meer grip op haar leven te krijgen en vervaagt de grens tussen bedrog en werkelijkheid. Wat begon als een leugentje om bestwil, krijgt langzaam verstrekkende gevolgen.
In De geniale ingeving van Shibata onderzoekt de auteur op subtiele wijze maatschappelijke thema’s zoals genderrollen, sociale verwachtingen en de grenzen van identiteit. Het verhaal volgt Shibata, die zich om carrièretechnische redenen voordoet als zwangere vrouw. Wat begint als een pragmatische leugen, escaleert gaandeweg in een steeds complexer web van fictie en realiteit. De roman stelt indringende vragen over zelfbeeld en hoe identiteit wordt gevormd door sociale druk: in hoeverre kunnen we een geconstrueerd zelfbeeld handhaven voordat het een eigen realiteit wordt?
De schrijfstijl is observerend en ingetogen, met een licht absurdistische ondertoon. Het verteltempo is kalm en dromerig, waardoor de thema’s gelijkelijk aan de oppervlakte komen. De emotionele gelaagdheid van Shibata’s innerlijke strijd wordt treffend neergezet, waardoor de lezer zich moeiteloos in haar keuzes kan inleven.
Naarmate de leugen zich verdiept, vervaagt de grens tussen waarheid en fictie, en daarmee ook de vraag: kunnen we ooit echt weten wie we zijn, of worden we gevormd door de verhalen die we onszelf vertellen?
Een verhaal dat je niet loslaat, waarbij je jezelf zult afvragen: hoe ver zou jij gaan om aan verwachtingen te voldoen?
Met een dagboek-app houdt ze haar 'zwangerschap' bij, terwijl ze haar groeiende buik nabootst met handdoeken. Naarmate de maanden verstrijken, begint haar verzinsel steeds meer grip op haar leven te krijgen en vervaagt de grens tussen bedrog en werkelijkheid. Wat begon als een leugentje om bestwil, krijgt langzaam verstrekkende gevolgen.
In De geniale ingeving van Shibata onderzoekt de auteur op subtiele wijze maatschappelijke thema’s zoals genderrollen, sociale verwachtingen en de grenzen van identiteit. Het verhaal volgt Shibata, die zich om carrièretechnische redenen voordoet als zwangere vrouw. Wat begint als een pragmatische leugen, escaleert gaandeweg in een steeds complexer web van fictie en realiteit. De roman stelt indringende vragen over zelfbeeld en hoe identiteit wordt gevormd door sociale druk: in hoeverre kunnen we een geconstrueerd zelfbeeld handhaven voordat het een eigen realiteit wordt?
De schrijfstijl is observerend en ingetogen, met een licht absurdistische ondertoon. Het verteltempo is kalm en dromerig, waardoor de thema’s gelijkelijk aan de oppervlakte komen. De emotionele gelaagdheid van Shibata’s innerlijke strijd wordt treffend neergezet, waardoor de lezer zich moeiteloos in haar keuzes kan inleven.
Naarmate de leugen zich verdiept, vervaagt de grens tussen waarheid en fictie, en daarmee ook de vraag: kunnen we ooit echt weten wie we zijn, of worden we gevormd door de verhalen die we onszelf vertellen?
Een verhaal dat je niet loslaat, waarbij je jezelf zult afvragen: hoe ver zou jij gaan om aan verwachtingen te voldoen?
1
Reageer op deze recensie
