Zorgvuldig gecomponeerde roman

“De vier bogen zich over het blad. Ze schreven met hun hart wijd open. Hun verlangen was rauw, hun gezichten straalden.”

Kathy Mathys neemt haar lezers mee naar St Ives, waar Anna een klein groepje studenten begeleidt in een schrijfklas. Een van haar studenten, het meisje met de paarse lokken, doet Anna terugkeren in de tijd.

“Je komt hen nooit tegen op straat, de mensen van lang geleden. Wel bevolken ze je dromen, waar ze zich ophouden in onherkenbare huizen.”

’Tot het glinstert’ is een zeer zorgvuldig gecomponeerde roman over hoe het geheugen kan haperen en bedriegen. Zowel het verhaal, de schrijfstijl als de opbouw leunen aan tegen de perfectie. Kathy Mathys is, net als haar hoofdpersonage, ook schrijfdocent en weet dat zo knap te verwerken in deze roman… die grotendeels over het schrijven van verhalen gaat. De gevatte blik op het schrijverschap en aangehaalde boektitels (‘Ik herinner me’ van Joe Brainard staat nu hoog genoteerd op mijn leeslijst) zijn echt een feestje voor fervente lezers. Deze roman bevat ook veelzijdige thema’s zoals verraad, geheimen, vriendschap en de band met je ouders. De titel zit eveneens zo fijn verwerkt in het verhaal, net zoals de afbeelding van zeewier op de kaft. Mooi, mooi!

Maar mijn aandacht werd echt wel naar de compositie en schrijfstijl getrokken, naar de ‘technische kant’. Hierdoor werd ik een beetje afgeleid van het eigenlijke verhaal. Maar dit zie ik als een compliment, dat ik zo heb genoten van het knappe staaltje schrijfkunst van Kathy Mathys! Voor mij was ‘Tot het glinstert’ absoluut een boeiende roman met een mooie knipoog naar het schrijverschap!

“Ik geloof dat we vele levens hebben, het ene boven het andere geplakt, als vellen behangpapier. Bij hem schemerde dat onderste vel door alles heen.”