Familie, magie en een te stelen troon

Enkele weken geleden kreeg ik het fantastische nieuws dat ik deel mocht uitmaken van het reviewteam van "Twin Crowns". Dit boek wordt uitgegeven door HarperCollins en ik kreeg dus ook van hen het Nederlandse eBook als recensie-exemplaar toegestuurd. 't Is altijd wat bang afwachten als je een boek zomaar krijgt, je wilt hem dan natuurlijk ook goed vinden. Soms valt dat echter tegen. Nu was ik wel al een tijdje benieuwd naar dit boek, maar het feit dat ik het boek mocht lezen vóór de wereldwijde officiële publicatiedatum, maakte alles nog spannender! Vandaag mag ik eindelijk met jullie delen wat ik vond van deze langverwachte YA fantasy.

In Twin Crowns kijkt de lezer mee bij de tweelingzussen Rose en Wren. Elk hoofdstuk wisselt tussen het vertelperspectief van beide zussen. Rose is opgegroeid als prinses en leeft in angst voor de heksen die haar ouders vermoord hebben. Wren is bij haar geboorte meegenomen door de heksen en wordt ook als een van hen opgevoed. Zij leert dat niet de heksen, maar de vertrouwenspersoon van de koning zelf, verantwoordelijk is voor de dood van de voormalige koning en koningin.

Rose weet echter niet dat ze een tweelingzus heeft en dat de geschiedenis misschien anders is gelopen dan ze altijd dacht. Ze kijkt dus zorgeloos uit naar haar achttiende verjaardag. Op die dag zal zij gekroond worden tot koningin van Eana, het land waarin deze fantasy YA zich afspeelt. Dat is buiten Wren gerekend, die de troon zelf wilt opeisen en de heksen weer hun rechtmatige plaats in het land Eana wilt gunnen. De vraag is natuurlijk of beide zussen klaar zijn voor elkaar én of er geen grotere gevaren op de loer liggen.

Oh ja, en er is een wisseltruc. Een beetje zoals bij de Parent Trap. Maar dan zonder de ouders en mét een stevige portie magie.

Het verhaal is ongelooflijk vlot geschreven (en vertaald), waardoor je het boek gemakkelijk op enkele dagen uitleest. Ondanks dat het boek geschreven is door twee verschillende auteurs, is er geen groot verschil in schrijfstijl. Dat zou namelijk abrupt kunnen overkomen, maar dat is dus niet het geval. Vermoedelijk heeft elke auteur een van beide personages voor haar rekening genomen, waardoor ieders schrijfstijl een beetje samenging met het overeenkomstige personage. Het zijn korte hoofdstukken: 50 hoofdstukken op 400 pagina's, dus dat gaat ook lekker snel. Het einde van elk hoofdstuk maakt je weer nieuwsgierig naar het volgende, zodat je in een mum van tijd weer heel wat pagina's verder bent. Het verhaal speelt zich chronologisch af, hoewel er soms wel enkele tijdssprongen zijn - maar dat wordt altijd duidelijk aangegeven. Door het afwisselende vertelperspectief wordt het ook nooit saai: nu ben je weer eens in het paleis, dan weer aan de kliffen op de rand van het land.

Die worldbuilding van het land Eana, en dan vooral van de woestijn, het bos en de kliffen, doet heerlijk wegdromen. Een van de auteurs is Iers en het gebied waar de heksen wonen (in de buurt van de zee en de kliffen) is duidelijk geïnspireerd op dat land. De landkaart in het begin van het boek helpt natuurlijk ook, altijd een leuke extra. Leuk detail: er is iets opvallends aan de vorm van Eana, wat ik pas opmerkte toen het letterlijk genoemd werd in het verhaal. Subtiel verwerkt in de kaart dus, maar onmogelijk naast te kijken als je het eenmaal weet!

Zit er romantiek in het boek? Yes! De twee love interests van beide hoofdpersonages worden redelijk snel duidelijk gemaakt aan de lezer. Misschien is de keuze van de lovers wat cliché, maar... zonder clichés geen tropes! Enemies-to-lovers, forced proximity, forbidden love (nou ja soort van) - de hele grabbeldoos kun je alvast verwachten. Beide romances worden echter redelijk traag opgebouwd (haha - ook een trope) waardoor je toch wel uitkijkt naar een explosieve uitkomst. De verteller moest zich echter inhouden om het nog YA-toegankelijk te houden naarmate het verhaal vorderde. Wat zou er gebeurd zijn, mocht het er allemaal iets minder braaf aan toegaan? Fanfictions, iemand?

Het einde is pittig en snel en mocht wat langzamer uitgewerkt zijn. Er is nu weliswaar veel ruimte voor een vervolgdeel, maar het hele boek draait net om een grote strijd en wanneer het dan op het einde net iets té gemakkelijk gaat, voelt dat wat vreemd.

Over het algemeen heb ik heel erg genoten van dit spannende, vlotte verhaal over familie, magie en een te stelen troon. Enkele kleine bedenkingen zoals de voorzichtige romantiek en het snelle einde maken dat ik net geen 5, maar wel een mooie 4,5 sterren geef. Van beide auteurs (Catherine Doyle en Katherine Webber) had ik nog nooit eerder iets gelezen, maar ik ben blij dat daar nu verandering in is gekomen! Ik hoop dat ze nog eens gaan samenwerken aan een duo-opdracht (tja, ik verwacht sowieso een deel 2 over de tweelingzussen), want hun (schrijf)magie samen werkt wel. Een beetje zoals bij Rose en Wren.