Lezersrecensie
Ik ben de dood
Dit zevende deel over Robert Hunter en Carlos Garcia is weer gruwelijk en rete spannend. Er wordt een vrouw ontvoerd en een week later dood teruggevonden op een grasveld. De manier waarop ze vermoord blijkt te zijn, is gruwelijk. Robert en Carlos worden op de zaak gezet, maar beseffen zich nog niet hoe gruwelijk en ongelofelijk onzichtbaar deze moordenaar is. De moorden volgen in snel tempo op en de twee rechercheurs doen er alles aan om de moordenaar op te sporen en te stoppen.
De thrillers van Chris Carter lezen ontzettend snel door de korte hoofdstukken, die steeds maar weer eindigen met cliffhangers. Carter is echt een meester in het aanbieden van kleine beetje informaties, waardoor je wel verder wílt lezen. Ook is het knap hoe hij steeds weer nieuwe vreselijke manieren om iemand te vermoorden beschrijft, de één is nog erger dan de ander. Hij schuwt de details in ieder geval niet.
Enige wat ik mij begin af te vragen; waarom moeten we steeds lezen hoe lang het rijden is van hier naar daar in LA? Dat valt me steeds meer op haha.
Sterk is dat het verhaal afwisselt tussen meerdere perspectieven, van zowel de rechercheurs, de ontvoerde vrouwen, de moordenaar en een jongentje. Dit houdt de spanning ook hoog.
En dan de ontknoping, holy moly die had ik niet zien aankomen! Ik dacht dat ik op het goede spoor zat, maar ik zat er helemaal naast en dít einde?! Niet verwacht.
Ik ben de dood is echt weer een geweldige thriller van de hand van Chris Carter en ik hoop dat hij nog lang zulke gore, gruwelijke, maar intrigerende thrillers blijft schrijven!
De thrillers van Chris Carter lezen ontzettend snel door de korte hoofdstukken, die steeds maar weer eindigen met cliffhangers. Carter is echt een meester in het aanbieden van kleine beetje informaties, waardoor je wel verder wílt lezen. Ook is het knap hoe hij steeds weer nieuwe vreselijke manieren om iemand te vermoorden beschrijft, de één is nog erger dan de ander. Hij schuwt de details in ieder geval niet.
Enige wat ik mij begin af te vragen; waarom moeten we steeds lezen hoe lang het rijden is van hier naar daar in LA? Dat valt me steeds meer op haha.
Sterk is dat het verhaal afwisselt tussen meerdere perspectieven, van zowel de rechercheurs, de ontvoerde vrouwen, de moordenaar en een jongentje. Dit houdt de spanning ook hoog.
En dan de ontknoping, holy moly die had ik niet zien aankomen! Ik dacht dat ik op het goede spoor zat, maar ik zat er helemaal naast en dít einde?! Niet verwacht.
Ik ben de dood is echt weer een geweldige thriller van de hand van Chris Carter en ik hoop dat hij nog lang zulke gore, gruwelijke, maar intrigerende thrillers blijft schrijven!
1
Reageer op deze recensie